Aan het begin van de middag had de notarin bedacht dat collega A wel een zaak kon “afdraaien” voor morgen half 9 (ik kan daar niets aan doen, dat heet nu eenmaal zo), in den beginne heb ik getracht collega A het simpele kunstje proberen uit te leggen, langzaam, met veel geduld, echter bij collega A viel en valt ook na ruim 2 maanden het kwartje nog steeds niet. Ook niet met mijn simpele Jip en Janneke handleidingen die ik in mijn vrije tijd gemaakt heb.
Het is een simpel kunstje, edoch “zij loopt elke keer tegen iets ?? aan”. Wat dat “iets” is kan ze me niet uitleggen, en neemt het me ook nog kwalijk dat ik het haar niet probeer uit te leggen. Ze heeft het dan over een “discussie” die we al een aantal malen gevoerd hebben, terwijl zij mij niet kan uitleggen waarom ze het niet snapt. Hoezo discussie??
Zij word al nerveus als ik het woord afdraaien in mijn mond neem. Vanmiddag aan het eind van de dag vroeg de notarin mij om collega A nogmaals het afdraaien te proberen uit te leggen. Ik zie aan dat hoofd dat ze het niet snapt (of niet wil snappen), ik knikte moedeloos en ging ietwat geïrriteerd achter collega A staan, omdat ik wel wist dat zij het kunstje niet doorziet en ook nooit zal doorzien. En ja hoor, wat elke keer gebeurd, gebeurde nu ook, wat normaal gesproken een werkje is van zo ongeveer 10 minuten (alles bij elkaar, afschriften uitprinten, voorbladen maken, briefjes maken, declaratie maken) had nu toch iets meer tijd nodig, aan het eind van de dag bleek dat zij de helft nog niet af had wat zou moeten, briefjes maken vind zij eng, voorbladen maken vind zij eng, laat staan declaraties, dat snapt zij helemaal niet.
Toen collega A vervolgens -nadat ik ietwat geïrriteerd allerlei werkjes moest oplossen die zij over 1,5 week zou moeten kunnen, maar never nooit onder de knie krijgt, oncollegiaal gewoon maar wegliep-, heb ik aan de notarin geventileerd dat ik het “afdraaien”al 20 keer heb getracht uit te leggen, maar dat het kwartje niet valt, de notarin humde wat en liep vervolgens ook weg, wel dan is het mijn probleem niet meer.
Ik ga vlak voordat ik op vakantie nog even wel aan de notarin ventileren dat ik toch echt ná mijn vakantie naar het zogenaamde “boven” wil en ga dan ook demonstratief vlak vóór mijn vakantie, mijn gehandicapten toetsenbord naar boven brengen, ik ben het nu zat, als zij geen oplossing vind voor dit “receptie probleem” na al zoveel keren aangegeven te hebben dat het een probleem is, dan zoekt ze het maar uit, dan zet ik echt mijn hakken in het zand zoals de collega’s die niet collegiaal zijn ook doen en er nog mee weg komen ook.