Sinds 2012 had ik een zogenaamd “geraniumleven”. Daarvóór had ik wel vaker wat leuke ontmoetingen zeg maar (via het net, of in real life), en heb ik er destijds ook uitgebreid -maar cryptisch- over geschreven, maar de afgelopen 6 jaar kabbelden rustig en snetjes voorbij. Zoals gezegd sinds mijn vakantie is dat “geraniumleven” niet meer zo van toepassing. Doordat dát gebeurde wat er vorige week maandag gebeurde is er -vrees ik- een einde gekomen aan mijn geraniumleven.
De appjes vliegen me af en toe om de oren, andere dingen die ik niet kan vertellen blijven me verbazen, ook tijdens de vakantie zijn er dingen gebeurd, waarvan ik denk: “Waar is je verstand, waarom doe je dit?” maar tegelijkertijd vind ik het mijn probleem niet, terwijl ik aan de andere kant denk: “Als dit uitkomt zullen er heel veel problemen komen die ik niet wil, want ik wil nog steeds later als ik groot ben op Lesbos kunnen wonen.”
Afleiding alom dus, maar nu ik merk dat ik weer wat beter in mijn velletje zit, moet ik gewoon zorgen voor wat meer afleiding, omdat ik anders het gevaar loop teveel te worden ” meegetrokken” in de aandacht en “het” moet wel leuk blijven en niet gaan uitlopen op een teleurstelling. Op internet bestaan er speciale plekjes voor dat soort afleiding en ik wilde wel dat ik mijn lidmaatschap voor dat speciale plekje destijds nooit had opgezegd. Tóen was het lidmaatschap voor mij althans gratis en bleef dat ook, nu schijn je er voor te moeten betalen, maar wellicht bestaat er nog een kans dat het lidmaatschap bij dat speciale plekje nog steeds gratis is.
Door wat dingen die geappt zijn raak ik een beetje in het warretje en dat moeten we niet hebben, ik moet er wel nuchter onder blijven. Nu maar hopen dat het een gratis lidmaatschap gaat worden met wat extra benefit, dan is er wat meer afleiding in het heufd en dat is alleen maar goed.
