Het is inmiddels al weer een tijdje geleden dat ik over Krekel op Lesbos heb geschreven (zie ook dit logje). Krekel is soms een tijdje ernstig stil, het langste “record” is bijna 20 dagen, maar gisteren kwam er opeens een vrachtlading aan appjes voorbij met inhoud die ik hier niet kan herhalen, maar die maakten dat ik soms nogal hard moet lachen op mijn werk. Gelukkig kan ik zachtjes grinniken, want -omdat ik wegmoet- krijg ik niet veel meer te doen op het werk, zodat de dagen lang duren, erg lang. Gelukkig zijn er daar enige contacten die met mij Kikken via die leuke Kikkervijver die mij afleiding geven, en mij af en toe in zacht lachen doen uitbarsten.
Mijn a.s. opvolgster is ook al in the house, maar die komt niet van het notariaat, zodat haar alles geleerd moet worden, en ze heeft een tempo van werken, waarbij ik denk dat er een kilo peper in haar bips gestopt moet worden, want ik vrees dat ze dat nodig zal hebben. Bovendien is ze heel slecht in de Engelse taal, iets wat op dit kantoor veel voorkomt, dus ik denk dat ze het nog lastig zal gaan krijgen. Afijn, ik dwaal af, zoals wel vaker. Krekel heeft mij op 1 dag nog nooit zoveel appjes achter elkaar gestuurd (met soms een emoticon die uitbeeld dat ik stil moet zijn), maar soms ook andere emoticons en uitspraken waar ik hartelijk om moet lachen. Ik was natuurlijk even in het warretje van Krekel, maar door de contacten via die leuke Kikkervijver is het warretje in een rustiger vaarwater gekomen en kan ik het geheel goed handelen. Ik merk gewoon aan mezelf dat ik deze spanning nodig heb in mijn leven, want ik wil mij niet meer zo voelen zoals ik me vorig jaar gevoeld heb.