Als de wateren mij niet bedriegen -en eigenlijk bedriegen die wateren mij nooit- zal er binnenkort een einde komen aan mijn geraniumleven, alleen moet ik deze keer de spanning rustig opbouwen, dán zal het goedkomen, eerder niet.
De andere kant weet van de aardige visite, terwijl de aardige visite niet van de andere kant weet (en dat gaat ook niet gebeuren), omdat de aardige visite nogal sjaloers is (iets wat ik niet begrijp), maar afijn de aardige visite is dat dus wel. en het klinkt vast lullig maar de aardige visite is momenteel even een leuke uitlaatklep.
Maar als dat gebeurd wat er aan zit te komen met de andere kant, dan word ik misschien wel non en ga in het klooster en beleef helemaal niets meer, de toekomst zal het leren.
Wat ik wel weet is dat het gevoel voor de andere kant er nog net zo is als lang geleden toen de andere kant en ik elkaar leerden kennen in het vliegtuig ik vrees ook dat dat niet meer gaat veranderen, dat heb je wel eens met mensen die je ontmoet, het gevoel dat je elkaar al jaren en jaren kent 😳
