Nu Beer weer wat rondwandelt en lekker uitgebreid op de grond ligt,  zie je pas wat de “schade” is van het knippen, hakken en scheren van Beer:

’t Ziet er eigenlijk niet uit, maar het meest vervelende vind ik wel dat je merkt dat Beer pijn heeft aan die kant, wegens het er nogal agressief kammen van de dierenarts. Nu snap ik heus wel dat dat moet, maar daarom is het niet minder zielig 😥

Nu maar hopen dat Beer weer helemaal Beer is als ik terug kom van vakantie, want zo te zien heeft hij -behoudens dus een beetje pijn- geen ernstige gevolgen gekregen van al die verf. Gelukkig maar, anders zou ik nichtje nog moeten opzadelen met een tocht naar de dierenarts.

Natuurlijk juich in niet te vroeg, en houd ik vooral zijn kale rechterpoot -met enige onvermijdelijke scheerwondjes- goed in de gaten.

Het is en blijft een dier waar ik verantwoordelijk voor ben (zoals ik de mensen niet begrijp die hun dieren voor de vakantie “wegdoen” omdat het lastig is) 😥

Neem dan geen huisdier (of realiseer je tenminste de gevolgen van het nemen van een huisdier). Als het meezit, heb je een flink aantal jaren plezier en liefde van zo’n beessie.

De oude dame Koot (ik heb ook nog eens lang geleden een huiskonijn gehad die Bie heette -vandaar de naam Koot-), is ook 18 jaar bij me geweest, en hoewel Koot een gekke poes was voor de visite, was ze mij erg lief en had ik veel moeite toen ze moest inslapen, omdat ze pijn had en het niet meer ging. Dan maar liever de beslissing nemen om het dier niet meer te laten lijden, dan er alles aan proberen te doen, terwijl een dier pijn lijdt, dat kan ik dan weer niet over mijn hart verkrijgen.