Bah

Het is nu ruim 1 jaar geleden dat ik van de trap ben gevallen en nog stééds heb ik last van mijn pols, nog stééds loop ik tegen een aantal beperkingen op, nog stééds doet hij (de pols) nog pijn.

Nu heb ik in de loop der jaren wel geleerd om naar mijn lichaam te luisteren, maar soms -zo heel soms- ben ik ietsje eigenwijs en doe weer dingen waarna ik daarna merk dat ik die dingen beter niet had kunnen doen. Afglopen vrijdag heb ik op mijn werk iets gedaan wat duidelijk verkeerd schoot, dusdanig verkeerd dat ik -nadat ik voelde dat het verkeerd schoot- gisteren rustig aan heb gedaan, maar zo heel soms moet er ook wel eens iets gebeuren in het huishouden.

Nu maak ik in mijn eentje niet zoveel vuil, maar soms -als men weer aardige visite verwacht- moet men wel weer eens wat doen, waarna ik dus nu met de gebakken peren zit, dit berichtje met 1 hand tik, omdat de andere teveel pijn doet.

Wat erger is, is dat mijn tv niet meer aangaat, nu kijk ik weinig tv, maar zo af en toe is het wel handig, zeker als tikken zeer doet, maar nu mag ik dus fijn morgen ook nog eens een zware tv uit de tv kast tillen en wegdragen naar een tv reparateur, weliswaar om de hoek, maar toch, dat is weer een extra aanslag op mijn arme pols.

Gelukkig mag ik volgende week maandag eindelijk fijn naar het ziekenhuis naar het zogenaamde “handenteam”, waarbij het verdict vast wel zal luiden dat men mij weer opnieuw gaat breken, want het lijkt mij niet normaal dat de pols na meer dan 1 jaar nog steeds pijn doet bij bijna elke beweging. 🙁