Begrafenis

Zoals de trouwe lezertjes van mijn logje wel weten schrijf ik heel weinig over mijn familie, maar vandaag moet het even.

De zuster van mijn moeder (mijn tante dus), is afgelopen 4 januari overleden en werd vandaag begraven in haar woonplaats IJ. Nu wil het geval dat mijn moeder in een rolstoel zit en het in eerste instantie niet zo zag zitten om bij de begrafenis aanwezig te zijn. Ik (en uiteindelijk zijzelf ook) vond dat ze er wel bij moest zijn, dus hebben we een rolstoelbustaxi besteld en zijn -onder het genot van wat stichtelijke muziek- richting IJ gereden vanmorgen in alle vroegte, alwaar mijn moeder en ik veels te vroeg aankwamen. De begrafenis was om 11 uur en wij werden al om 9.45 afgezet op de inmens grote begraafplaats in IJ. Niet getreurd, we kregen koffie aangeboden van een aardige mevrouw en mijn moeder wilde af en toe een sigaretje roken buiten, dus de tijg ging ook nog wel snel voorbij.

Begrafenissen zijn altijd de gelegenheid om familie te ontmoeten, we zijn niet zo familieziek en hoewel de aanleiding niet leuk is, is het toch ook wel weer grappig om al die neven en nichten en andere mensen die je nog van vroeger kent weer te ontmoeten.

Hoewel ik nooit ween, kreeg ik het toch ook even te kwaad toen mijn nicht (de dochter van mijn tante) een woord sprak en daarna de tranentrekker werd gedraaid “laat me alleen met al mijn verdriet”. Het was een mooie afsluiten van een lang leven van mijn tante, die aan het eind van haar leven steeds minder en minder kon. En waarbij ik ook de indruk kreeg dat het zo “goed” was.