In dit logje schreef ik over dat speciale plekje waarbij ik met een date vlakbij mijn werk een keer heb gewandeld, die van alles zou willen, maar die nooit ’s avonds zou “kunnen”. Kennelijk had ik dat dan toch verkeerd begrepen, want de date bleef hengelen, ook nadat ik had aangegeven dat ik inmiddels een aantal andere dates had gehad. (zie ook dit logje en dit logje). Plots kon er van alles, wilde dat date eigenlijk elke dag wel wandelen (en andere dingen doen), maar vandaag brak mijn klomp min of meer. Door een vlaag van verstandsverbijstering heb ik de wandeldate mijn email adres van het werk gegeven, en omdat ik donderdag en vrijdag niet op het werk was wegens pijn, kreeg de date geen antwoord op de mails die hij plots weer ging sturen. (Nádat hij mij succes had gewenst met de date met de piloot die potentie leek te hebben).
Dat fenomeen werd mij gemeld via de kikkervijver, dus hadden we weer voorzichtig wat contact, maar toen ik vandaag kond deed van het feit dat de piloot daar was, én nog wat andere potentiële kandidaten, was de wandeldate kennelijk toch ernstig op zijn pielemuis getrapt. Waaróm dat zo was, is mij geheel niet duidelijk, de wandeldate is getrouwd en piest buiten de deur, ik ben alleen en kan doen en laten wat ik wil, ik ben van niemand en wil dat ook graag zou houden. Maar toen ik een ernstig beledigd berichtje vanochtend van de wandeldate kreeg dat hij vrouwen nooit zou begrijpen, dacht ik dat het klaar was met de wandeldate, het enige jammere voor de wandeldate is nu, dat hij mij via dat speciale plekje nog een berichtje stuurde vlak vóórdat hij mij ging berichten dat hij vrouwen niet begreep, mijn handen jeuken, maar ik ga maar beter op mijn handen zitten, hoewel mijn email adres over 2,5 week niet meer bestaat, dan kan er niets kwaad, ik ga er nog even over nadenken, of ik over 2,5 week toch nog een plaagstootje ga geven.