Zoals de trouwe lezertjes van mijn logje wel weten, ben ik af en toe lekker bezig op het internet, ik kan daar niets aan doen, de mannen die er in “trappen” lenen zich daar gewoon erg goed voor.
Zojuist kreeg ik -na enige correspondentie- van een meneer van 46 in pak een foto gemaakt vanaf zijn bureau en een ontbloot deel van zijn lichaam, (welk ontbloot lichaam ik vanwege de censuur en het meelezen van mijn wereldberoemde nichtjes) even niet kan noemen, na 2,5 uur reeds.
Ligt het aan mijn goed zijn of ligt het aan de mannen die erin trappen? Ik weet het niet, wat ik echter wel wil meegeven is dat ik nooit en te nimmer deze foto’s zal doorzenden aan iemand anders (behalve 1), omdat ik weet dat mijn alterego in weblogland dat ook erg leuk vind en nooit en te nimmer echte namen zal noemen van diegenen met wie ik correspondeer.
Ik blijf die mannen gewoon bij de door mij gegeven bijnamen noemen, zodat niemand weet wie Washokmeneer -of anderen- zijn.
Grappig blijft het echter wel omdat de meeste mannen via het internet nu eenmaal 1 ding willen. Het zal me niets verbazen als de meneer van 46 die mij een aantal foto’s (nu al weer meerdere foto’s) heeft toegezonden gebonden is, en op zoek is naar een avontuurtje buiten zijn relatie.
Voor die mensen die dit zielig vinden, beste mensen, de mannen maken het er zelf naar, mannen die mij serieus en leuk mailen krijgen een heel andere “behandeling”. Overigens zijn er ook een paar (*hij die nooit kan* en *roze overhemd*) die ik nog steeds als lieve vrienden beschouw en zo af en toe ook eens zie (hopelijk).
