Bestaat toeval?

Zoals de trouwe lezertjes van mijn logje weten ben ik min of meer verplicht om wat meer rust te nemen. Dat doe ik dan ook trouw, want ik zou het toch wel erg vervelend vinden als ik “hem” nooit meer zonder pijn kon vasthouden, dat is nu eenmaal geen optie.

Men moet toch wat met de overgebleven extra tijd en door een toeval kreeg ik van een meneer een complimentje over mijn smaak (via weliswaar een ondeugend plekje, maar dat mocht de pret niet drukken). Vervolgens deed ik iets wat ik bijna nooit doe, ik startte mijn msn op (over het algemeen chat ik helemaal niet), maar deze meneer hád wat, iets wat ik niet kon uitleggen, maar iets wat ik wel wilde ontdekken.

Tot mijn niet geringe verbazing raak ik heel geanimeerd aan de praat met die meneer, tot mijn nog grotere verbazing blijkt deze meneer in dezelfde plaats te wonen en na enig doorvragen zelfs in dezelfde straat te wonen waar ik heel lang geleden ook heb gewoond (aan het nummer te zien zelfs recht tegenover het nummer waar ik destijds woonde).

Nu ben ik normaal  nogal sceptisch met mannen die mij via dat ondeugende plekje benaderen, maar.. deze meneer komt op mij zo op het eerste gelees erg oprecht over, en nu heb ik iets gedaan waar ik normaal gesproken veel langer over doe: ik heb hem min of meer spontaan voorgesteld om a.s. zondag een biertje te gaan drinken. Tenslotte woont hij in dezelfde stad, das makkelijk, mócht het niet klikken zijn we snel uitgebierd, maar mocht het wel klikken hebben we in ieder geval een gezellige middag.

Én het helpt mij ook nog eens om nog sneller de andere kant uit mijn hoofd te zetten, het zachtgekookte ei in mij zit de plots ingevalle stilte nog steeds niet geheel lekker, maar deze aankomende date met jongere meneer helpt mij dan weer wel om mijn gedachten te verzetten 😳 (want het geheel zit me %&*%$^#@$ nog steeds niet lekker, kan er niets aan doen.. 🙄