Mijn Leermomenten Log bestaat al heel lang, -vanaf 14 februari 2004 om precies te zijn-, vooral in die beginperiode heb ik heel veel berichten geplaatst, omdat ik de fijne eigenschap heb om dingen die me dwars zitten van me af te kunnen schrijven. Ooit lang geleden voordat we de zoekgigant Google hadden, hadden we daar de zogenaamde Startpagina, met allerlei prikbordjes. Ik ben toen begonnen met schrijven, omdat men mij kond deed van het feit dat ik zo leuk kon schrijven.
Wel dat heb ik dan ook veel en lang gedaan, (soms met wat flinke tussenpozen), door gebeurtenissen van buitenaf waar ik soms wel- en soms geen invloed op had. ik ben nogal bewaarderig ingesteld, dus ik heb alle Leermomenten van die periode nog wel op de pc staan, maar op een gegeven moment ben ik zo Cryptisch gaan schrijven dat geen mens er meer een touw aan kon vastknopen, zelfs ik (nu ik die postjes in een Word document aan het zetten ben op chronologische volgorde) heb soms wel eens moeite om nog te begrijpen wat ik daar ook al weer mee bedoelde.
Dat geen hond mijn Leermomenten meer leest doet niet zo terzake, mij heeft het destijds altijd vrij goed geholpen om de ellende van me af te schrijven. Totdat Corona toesloeg in de wereld in 2020, net als er daarna wat andere dingen gebeurden die maakten dat ik best wel een tijd helemaal niet goed in mijn velletje zat. In dit logje had ik al vermeld dat ongeveer de helft van de buurt gesloopt zou gaan worden waarvoor in de plaats appartementen komen, ik wist wel dat dit zou gaan gebeuren, wat ik echter niet wist is dat dit bij mij bekant in de achtertuin zal gaan plaatsvinden. De appartementen zijn inmiddels gebouwd, maar die liggen gelukkig niet in mijn achtertuin, bij mij in de achtertuin gaan weer eensgezinswoningen gebouwd worden.
Die sloop in de achtertuin heeft inmiddels plaats gevonden en omdat ik momenteel thuis zit heb ik die hele sloop van nabij meegemaakt, dat maakte dat ik écht niet goed in mijn velletje begon te zitten.
Het hielp ook al niet mee dat ik in dit logje kond had gedaan van mijn irritaties richting collega .. en collega ..
Ik heb diverse malen aangegeven dat ik dit gedrag niet kon waarderen en er niet goed mee om kon gaan door omstandigheden die er niet toe doen, maar daar werd helaas niets mee gedaan waardoor de situatie steeds erger begon te escaleren en ik daar achteraf gezien een tijd lang best veel “last” van heb gehad.
Dát is inmiddels weer over (ook omdat ik mijn Leermomenten weer in het leven heb geroepen), het helpt mij dus aantoonbaar écht om mijn frusties van me af te schrijven, ook al kan geen hond mijn Werk Momenten meer lezen.