Ik merk aan mezelf dat mijn geraniumleven -hetwelk geen geraniumleven meer is- mij alweer begint te vervelen, je bent een Tweeling of je bent het niet. De afgelopen paar dagen merkte ik aan mezelf dat het whats app gebeuren mij ietwat begon tegen te staan, zodat ik niet of weinig terug whats appte, dat heeft deels te maken met de drukte op het werk en deels te maken met hoe ik merk dat een zeker iemand niet kan omgaan met het feit dat ik niet onmiddellijk terug whats app.
Als die zekere iemand mij niet onmiddellijk terug whats appt maak ik mij daar niet druk om, maar zoals die zekere iemand mij afgelopen donderdag kond deed van het feit dat die zekere iemand het niet leuk vond dat ik dat niet deed, deed mij al weer vermoeden dat mijn belangstelling tanende is, zeker toen ik bij het afscheid van een zeker iemand te horen kreeg dat de gevoelens alleen maar heftiger werden, waarbij ik dan weer nuchter denk: “dat kan niet, dat zal ook nooit kunnen, dus waarom spreek je ze dan uit”?
Die zekere iemand voelde bij het afscheid al enige afstand, waarbij ik kennelijk op het hart van die zekere iemand trapte, toen ik kond deed van het feit dat IK tijdens MIJN vakantie echt niet de godganse dag ga zitten whats appen om 2 redenen:
1) ik heb wel wat beters te doen; en
2) het is veels te duur internetten in het buitenland 
Toen ik vervolgens door omstandigheden die er niet toe doen, een afspraak afzegde, werd ik onmiddellijk medelijdend/begripvol gebeld en als er iets is waar ik niet tegen kan is dat medelijden/begrip. IK los mijn eigen problemen op, ik laat een hoop langs mij afglijden waar een zeker iemand zich dan weer druk om maakt, waarbij ik dan weer denk: “waar maak je je druk om?” Maar daarom zijn die zekere iemand en ik zo verschillend en zullen die zekere iemand en ik nooit een leven delen.
Spanning is leuk, maar het moet wel leuke spanning zijn, geen iebelige spanning, reden dan ook dat ik de visite maar weer eens heb uitgenodigd om te kijken of er daar weer wat cryptische momenten te halen vallen. 😳