Wat een nieuwe applicatie op een nieuw mobiel toch teweeg kan brengen. Van vriendin Y kreeg ik whatsapp. En gezien ik een nieuwsgierig aagje ben ging ik deze onmiddellijk instaleren op mijn nieuwe foon.
Zoals de trouwe lezertjes van mijn logje wel weten ben ik nogal bewaarderig en dus zag ik tot mijn stomme verbazing een aantal mensen in het lijstje staan die ik lang niet “gezien en/of gesproken had, waaronder ook het nummer van de andere kant. Niets doms is mij vreemd, dus ik begon vol enthousiasme een berichtje te tikken op het apparaat (ik moet nog even wennen aan het ding), waarna ik al snel een berichtje terug kreeg met de vraag wie ik was, dan ben ik de beroerdste niet en schrijf terug dat ik geschokt ben dat de andere kant mij “gedelete” heeft. Waarna er stilte viel, stilte die tot vanmorgen aanhield.
Ik werd zowaar gebeld door de andere kant, terwijl de andere kant nog steeds niet wist wie ik was, maar na mijn stem te horen te krijgen viel het kwartje ook bij de andere kant.
En hoewel het er op leek dat de andere kant een gesloten boek zou worden besef ik weer eens te meer dat ik het niet laten kan om de andere kant weer een ingang te geven.
Volgende week staat er een lunch in de planning (eerst zien dan geloven), maar ik merk alweer aan mezelf dat ik de spanning weer even prettig vind. Wordt (misschien) weer vervolgd door enige cryptische momenten 
