Het lijkt wel alsof ik niets anders meemaak dan werkmomenten (en eigenlijk is dat ook wel een beetje zo), omdat ik aan het einde van de dag elke keer zo moe ben dat ik op de bank plof en weinig tot niets meer doe die avond. Op dinsdag ben ik ’s morgens altijd vrij omdat ik op dinsdag avond moet werken, dat heeft de notarin zo bedacht. Toen ik op kantoor kwam om 1 uur kon ik gelijk aan de bak, omdat er een nota cursus zou plaatsvinden, de notarin gaat over op een ander nota systeem. De consultant van Netwyse was aanwezig en heeft het nota systeem voorgedaan. Nu wil ik mezelf heus niet op de borst kloppen, maar na 1 keer voordoen heb ik wel gezien hoe het werkt, omdat ik denk ik toch onbewust voor mezelf al heb een beetje heb kunnen indenken hoe het systeem aan de “achterkant” werkt, zodat ik na 1 keer voordoen al wel alles wist.
De consultant kwam met de “blijde” mededeling dat er een beheerder voor het systeem aangewezen diende te worden, ik zag de bui natuurlijk al hangen en vroeg dus al gelijk wie dat moest worden (wel wetende dat de notarin mij daarvoor bedacht heeft, omdat ik naast de mij onuitgesproken toebedachte functies van systeembeheer, en modellenbeheer dit er ook nog wel even bij kon doen?). De notarin humde wat en gaf een nietszeggend antwoord, ná de cursus liep de consultant naar de notarin om nogmaals te vragen wie de beheerder moest worden van het systeem, en vervolgens kwam de consultant naar de kamer (niet de notarin zelf) om mij kond te doen van het feit dat ik tot beheerder van het nota systeem ben uitgeroepen.
Toen we klaar waren met de cursus zag ik tot mijn verbazing een door de notarin gemaakte afspraak staan (om 9 uur) dat Y en N zaken moesten bespreken? Heel apart, want ik was toch echt pas om 1 uur op kantoor aanwezig. Van collega E (die van de humor), begreep ik dat de notarin volgende week op vakantie gaat, dus het scenario zomervakantie gaat zich nog een week herhalen. Collega E en ik zullen worden opgezadeld met allerlei onbekende ellende waar wij niets af van weten, (en waar weer een heleboel boze briesende mensen naar mij worden doorgeschakeld omdat de notarin dit zo bedacht heeft) ik kan mij nu al weer verheugen op een leuke aankomende week.
Aan het eind van de dag kwam de notarin nog even zielig doen dat ze “geen tijd had gehad om al de dingen die ik maandag had gemaakt na te kijken”, maar wat ze eigenlijk meende te zeggen was dat ik veel te weinig had gedaan. Nu ik mij meer heb ingelezen in haar aandoening vind ik het alleen maar zielig voor haar dat ze zo denkt, nog niet zo lang geleden had ik mij dit persoonlijk aangetrokken, maar nu weet ik dat ze ziek in haar hoofd is. Mij kan ze er niet mee raken, het enige wat ze ermee bereikt is dat ik zo snel mogelijk een andere baan wil vinden, zodat ik haar glimlachend mijn ontslag kan aanbieden. (Wat zal ze daarvan schrikken).