Zoals een net mensch betaamt, lag ik vannacht, na een aantal erg leuke en interessante telefoongesprekken weer lekker in mijn warme bedje, met naast me de nieuwe man in mijn leven. Koot, de oude dame wil ook wel eens op bed liggen en gezien het feit dat de nieuwe man in mijn leven en Koot nog niet zo goed samen kunnen is het soms een heel gevecht op bed.
Na nog een aantal smsjes gestuurd te hebben naar iemand viel ik heerlijk in slaap.
Toen ik vanmorgen in alle vroegte wakker werd zag ik alleen maar de oude dame Koot op bed liggen terwijl de nieuwe man in mijn leven nergens was te bekennen.
Ik hoorde wel wat gepiep buiten, maar besteedde daar geen aandacht aan, omdat de nieuwe man in mijn leven -zoals ik dacht- toch wel ergens binnen was, omdat hij niet zomaar naar buiten kon.
Al roepende daalde ik de trap af en zag nog steeds geen rode schicht, en toen ik nog maar een keer riep hoorde ik buiten wat gestommel. Wat schetst mijn verbazing toen ik Beer buiten zag op de stoel, tamelijk in paniek, ik denk dat die ondeugende nieuwe man in mijn leven uit het slaapkamerraam is gevallen/gesprongen en de rest van de nacht buiten door heeft gebracht.
Gelukkig kwam hij onmiddellijk toen ik hem riep en op ditzelfde moment ligt hij lief naast me te slapen, het is en blijft en erg lieverdje, en ik ben blij dat ik destijds heb besloten om -samen met die aardige man die Beer zijn broertjes heeft meegenomen- Beer mee naar huis te nemen, ik heb er een hoop plezier van.
