Het blijft leuk om over het werkzame leven bij Notarin W te schrijven. Vandaag was Notarin W de gehele dag afwezig omdat haar schoonmoeder werd begraven (of gecremeerd), dat kan ook, wij als werknemers werden van het gebeuren niet op de hoogte gehouden. Dientengevolge was niemand van ons dan ook afgelopen vrijdag aanwezig bij de condoleance en/of de begrafenis of crematie.
Mrs Boos was natuurlijk op kantoor evenals collega C en nieuwe collega A. Vandaag had ik wat tijd om aan collega A de gang van zaken vóór haar tijd uit te leggen, hoe het ging toen ik op 1 juni op het kantoor van notarin W mocht beginnen, hoe het vervolgens ging met collega S die wegging, en het op het laatst zo zat was dat ze eerderer weg ging dan notarin W had gepland, waarop vervolgens notarin W in de stress schoot (zie ook dit en dit logje). Voor mij blijft het nog steeds onbegrijpelijk dat ik (die nu 9 weken werkzaam is op het kantoor van notarin W) een andere nieuwe collega zou moeten inwerken. Ook voor collega A is dit enigszins onbegrijpelijk, er wordt zoveel van mij verwacht dat ik bekant de tijd niet heb om haar op wat voor manier dan ook in te werken, bovendien is het nog maar 3 weken totdat het 1 September is (de dag dat ik word verondersteld naar het zogenaamde “boven” te vertrekken), duurt het nog 2 weken langer voordat ik naar mijn 2e thuis vertrek voor ruim 2 weken, ik moet nog zien hoe de notarin dat oplost.
Van de week toen ik aangaf dat het nog maar 5 weken was voordat ik op vakantie zou gaan, sprak zij de onsterfelijke woorden dat mijn vakantie was “ingetrokken”. De notarin denkt niet in oplossingen, die zijn er voorlopig niet om haar echt wel grote achterstand problemen op te lossen, de notarin denkt dat het zich vanzelf wel op lost, collega A kan onmogelijk alleen de receptie “bevrouwen” met haar weinige kennis. de andere dames die er al 80 jaar werken geven alleen aan mij allerlei dingen die de receptie moet doen, omdat er gemompeld word dat als collega A dat gaat doen het 25 keer beter moet worden nagekeken, je zou er bijna weer moedeloos van worden. Ook delen de collega’s die er al 80 jaar, 17 jaar of 10 jaar werken hun kennis nog steeds niet, wel dan ga ik ook simpel denken, je leert het mij niet, dan weet ik het ook niet, en collega A die niet van het notariaat komt weet er nog minder van, echt een kwestie van jammer.
Het is erg treurig dat ik zo moet denken, maar als ik dat niet doe heb ik alleen mezelf er maar mee, de notarin verwikt of verweegt niet met al die boze briezende mensen aan de telefoon, de balie en de mail.