In dit logje stond te lezen dat ik min of meer onverwacht toch nog terug moest komen van vakantie. Morgen vlieg ik weer terug naar mijn geliefde Lesbos, maar met een toch heel andere gevoel dan dat ik 2 weken geleden had., toen ik voor de 1e keer vertrok.
Toen ik vorige week maandag het nare bericht hoorde zat ik op een plek die zo rustgevend en stil is (een plek die ik ook deze aankomende weken weer zal gaan bezoeken) omdat ik denk dat dat een goede afsluiting van de afgelopen tijd zal zijn, maar momenteel heb ik een erg dubbel gevoel over het feit dat ik weer op vakantie zal gaan. Ook en plek alwaar ik vast weer de ogen uit mijn hoofd zal wenen, maar dat is alleen maar goed. (Na afloop zal ik nog een mooie foto maken).
Hoewel ik ook wel weet dat mamma gewild zou hebben dat ik weer terug zou gaan en dat ze me min of meer “gedwongen” zou hebben om te gaan (ook al wilde ik het niet), omdat ze wist wat Lesbos voor me betekent.
Deze vakantie zal dan ook heel anders zijn dan al de andere vakanties, ik ging er -door omstandigheden die er niet meer toe doen- toch al met een ander gevoel mee op vakantie, maar -gelukkig voor mamma- is dat niet meer nodig.
Ik zal mijn best doen om toch nog wat te genieten en een paar mooie foto’s te maken, zodat ik het fotoboek wat ik wil gaan maken ook nog eens kan gaan afmaken.
In de winter zal ik dan wel eens alle oude familie foto’s van vroegâh gaan organiseren, dat is echt iets voor mij.
Probeer toch nog maar wat rust te vinden om het een plekje te kunnen geven. Het duurt altijd wel een poosje voor devoor de harde randjes van verdriet eraf zijn. Er komt altijd zoveel bovend rijven aan herinneringen. Wel fijn dat je nu niet hoeft te gaan werken in die chaos!