In dit logje schreef ik dat de notarin ten einde raad een personeelsadviseur in de arm heeft genomen om te trachten “alle neuzen weer dezelfde kant op te krijgen”. Dat dit echter nooit gaat lukken is een tweede, simpelweg omdat de notarin zelf denkt dat “de problemen nooit bij haar zelf liggen”. Zij wil (of kan) niet inzien dat de eisen die zij aan het personeel stelt veel te hoog zijn en/of het personeel wat er al jaren zit niet door laat groeien maar “dom” probeert te houden. Zij wil (of kan) niet inzien dat de werkdruk veel te hoog is, wegens de opeenstapeling van hoofdpijndossiers in de familierecht praktijk, terwijl al de mensen die zij aanneemt om die problemen in de familiepraktijk op te lossen hard gillend weghollen, omdat er met de notarin niet te werken valt.
Donderdag was dus de personeelsadviseur met haar man op kantoor en had de personeelsadviseur enige steekwoorden op een vel papier geschreven wat het personeel van de gang van zaken op het kantoor van de notarin vond. Hoge werkdruk, ongelijkheid in behandeling, klachten (weglopende klanten), wantrouwen, overwerkvergoeding, eilandjes, geen gevoel van waardering, teveel aan klanten beloven, leiderschap, niet gehoord worden, sneller besluiten nemen, veel beloven-niet doen.
Als ik in de schoenen van de notarin had gestaan, had ik in huilen uitgebarsten, maar neen, de notarin begon na allerlei dingen aan te hebben gehoord, op de man te spelen en vals te worden. Ik werd beschuldigd van het feit dat ik (die nog maar sinds 1 oktober boven zit), dossiers van maanden terug had laten liggen (dossiers die mijn collega I in juni had gemaakt), en waar ik niet achteraan had gezeten, maar hoe kan ik van het bestaan van die dossiers weten ? De collega’s vielen me bij en ook de personeelsadviseur wees haar min of meer terecht dat dit niet kon, waarop de notarin vervolgens een andere collega (Mrs. Boos) begon terecht te wijzen over ienemiene dingen die nergens over gingen en die ook helemaal niet pasten in dit gezamenlijk overleg.
Het begon uit te lopen op een ordinaire ruzie. En de personeelsadviseur stelde een pauze voor, waarna de notarin opstond en wegliep (zoals ze dit zo veel doet als het haar niet zint). De notarin kan niet tegen kritiek, ook al is dit alleen maar om haar te helpen het kantoor draaiende te houden. De collega’s zijn nog steeds min of meer loyaal, maar de notarin beseft dat niet. ik had al lang de pijp aan maarten gegeven.
Toen ik aangaf aan de personeelsadviseur dat ik eigenlijk helemaal niet blij was met de verlenging van mijn contract en eigenlijk graag zou willen zien dat zij dit niet zou doen, vatte zij aan het einde van de dag de koe bij de horens (waar ik wel blij om was), de notarin wat geschokt toen ik ventileerde dat ik eigenlijk niet verder wilde maar ik had 2 getuigen en zij gaf uiteindelijk toe dat zij het er mee eens was.zij zou mijn contract dan niet verlengen. Edoch de volgende dag toen ik haar vroeg om een schriftelijke bevestiging, beloofde zij mij dat zij die zou mailen en/of versturen. Nu ken ik de beloftes van de notarin, ik denk dat ik maandag zelf maar een brief ga schrijven en haar dwing te ondertekenen, anders komt er nooit iets van terecht.
Wat ben ik blij dat ik nog 3 weken moet werken en van dit gemiep af ben.