Stél, je "kent" iemand via het internet wiens hotmail naam nagenoeg gelijk is aan die van jou: alleen schrijf je de zijne met een korte ei en die van mij met een lange ij (eigenlijk een y maar dat is "mierenneuken").
Deze persoon "spreek" je af en toe op msn en de foto die hij je stuurt ziet er leuk uit, hij woont dichtbij – is single – zegt ie, eerst zien dan geloven, deze persoon heeft je even gisterenmiddag kort (heel erg kort omdat het niet uitkwam) gebeld en de volgende dag krijg je een smsje met de volgende inhoud:
Hoi schatje (op zich al raar, ik ken hem geeneens) Je bent toch niet boos? Je berichtje was zo kort. Kan ik je nu effe bellen, wil je stem ff horen.. Dikke zoen …...
Ik kan er niets aan doen, ik krijg daar compleet braakneigingen van, weer zo eentje die vast van alles met me wil, maar waar ik niets mee kán, omdat ik "het" én niet wil én ik al kriebelig word bij de gedachte alleen als iemand mij na nog geen een date al zulke berichtjes gaat sturen.
Misschien moet ik het keuzemoment van een trouw lezertje van mijn logje maar opvolgen, doorgaan waar ik mee bezig ben, (tenslotte is een leuk reisje niet te versmaden, hoewel de radiostilte nu wel erge dramatische vormen gaan aannemen, maar dit terzijde), (hoewel ik er nog steeds van overtuigd ben dat mannen net elastiekjes zijn, ze komen immer en altijd weer terug) (ik heb mijzelf beloofd om na het mailtje wat ik afgelopen maandag heb gestuurd met een aantal vragen niet meer ga hengelen – en als er geen antwoord komt – ga ik mijzelf verwennen met een "lang weekend" Luxemburg, das dan een kwestie van jammer, moet men maar antwoorden) er eentje bijnemen voor in het weekend en mijzelf laten tergen en jennen door een zeker iemand die nooit kan, waarbij vermeld dient te worden dat diezelfde iemand die nooit kan mij elke keer weer gestrekt achter het toetsenbord krijgt. Mede nu ik de archieven van ruim 2 jaar weer eens tot mij genomen heb, het is en blijft erg grappig om dat weer eens na te lezen.
Misschien moet ik – net als Merel Roze met haar debuut Fantastica mijn memoires eens gaan schrijven 
(mét fotoboek, omdat ik dan ook fijn alle foto's kan gaan verwerken die men mij nietsvermoedend op de vroege ochtend toestuurt), met daarbij vanzelfsprekend het bijschrift: "raad wie/wat er staat" of iets in dien aard
je hebt het druk, zo te lezen:-) Have Fun! 🙂
het lijkt net alsof ik tussen de regels doorlees dat je steeds veel van anderen laat afhangen… klopt dat?
goh ik wilde je net een mailtje sturen met eenzelfde soort tekst wahahahahahahahahhh
ga lekker je eigen gangetje wacht niet op anderen 😉
@Frodo, neen dan heb je niet goed gelezen, het enige wat waar van afhangt ben ikzelf 😛
@Remco, heb jij ook gegeten en gedronken ?? 😛
whahahahahahaha aaaltijd 😉
Volgens mij (en ik kan het toch een klein beetje weten) laat de schrijfster van dit wonderschone log erg weinig van anderen afhangen. Het is gewoon dat ze omkomt in de keuzemomenten en uit een ruime sortering kan kiezen. Maar gelukkig weet ze diep in haar hartje dat er eigenlijk maar ??n de ultieme ware is. Alleen, tja, got, tsjee, het duurt soms gewoon erg lang voor er een moment is waarop zowel de schrijfster en de ultieme ware op hetzelfde moment kunnen.
@Rob?, misschien heb je wel gelijk met die ultieme ware, echter, vanwege het feit dat de ultieme ware nooit of te nimmer kan (of ik kan niet, dat komt ook wel eens voor), zal het feit dat de ultieme ware nooit of te nimmer k?n er wel eens voor kunnen zorgen, dat ik uit de – inderdaad ruime kan ik wel zeggen – keuzemomentjes kan kiezen. Men blijft vanzelfsprekend niet eeuwig en altijd op iemand wachten, (ook al is en blijft dat de ultieme ware) 😛