Vorige week dinsdag ben ik vertrokken voor mijn vanaf half januari lang naar uitgekeken vakantie van 4 weken op Lesbos en vandaag zit ik dit berichtje te tikken omdat ik weer thuis ben. Vlak voordat ik op vakantie ging wist ik dat het niet goed ging met mijn moeder, en wist ik nog meer dingen die ik nu niet ga vertellen omdat die er niet meer toe doen. Ik moest haar wel beloven dat ik toch weg zou gaan, en dat heb ik uit respect met een zeer dubbel gevoel dan ook gedaan.
Afgelopen zondag (11 september) -ook al zo’n beladen dag- kreeg ik een smsje van Zussie dat mijn moeder al bijna de hele dag in bed lag vanwege de pijn, en toen had ik al zo’n gek gevoel over me. Zondag ben ik -heel verstandig vond ik zelf- ’s avonds niet weggeweest naar het dorp, maar heb wat gegeten op het appartement, 1 wodka soda gedronken en ben vroeg naar bed gegaan.
Afgelopen maandag -toen ik vroeg opstond en op weg ging naar Anaxos- kreeg ik zomaar opeens het gevoel over me dat ik naar de schilpaddenvijver moest rijden, (vraag me niet waarom, maar ik heb het gedaan),
Op die plek is het ongelofelijk rustig en daalt er elke keer weer als ik er ben een rust over me heen.

SONY DSC
Als je daar bent hoor je helemaal niets, behalve het kwaken van de kikkers en af en toe het geluid van de wind.
Toen ik even ging zitten om wat langer te genieten van de rust, kreeg ik plotseling 2 voicemail berichten, 1tje van het zogenaamde KAK (daar zal ik later wel over schrijven) en 1 van Zussie, die het bericht had ingesproken om 8.46 uur, maar die voicemail kreeg ik pas veel later, waarbij zij mij het droevige bericht moest vertellen over de telefoon dat mijn moeder er niet meer was.
Ik riep “fuck, fuck, fuck”en begon te wenen waarna er een mevrouw op me af kwam lopen die vroeg of everything alright was, wel dat was het niet, maar dan gaat het verhaal te lang worden en dwaal ik teveel af (zoals wel vaker).
Om een lang verhaal kort te maken, gisteren ben ik teruggevlogen vanuit Lesbos om Zussie, Zwager en mijn lieve 2 wereldberoemde nichtjes te steunen, Zussie heeft in de tussentijd een wonderlijke hoeveelheid dingen voor elkaar gekregen waar ik heel veel bewondering voor heb, ze zit ook nog eens midden in een verbouwing, maar eigenlijk was het enige wat ik nog hoefde te doen de muziek voor de begrafenis om te zetten in een leesbaar formaat voor de ouderwetse muziekinstallatie van de aula en een “levensloop verhaal” over mijn moeder te schrijven, wel dat heb ik met Zussies goedkeuring gedaan, (ik vind schrijven nu eenmaal leuk en het helpt me om dingen van me af te schrijven).
Morgen en overmogen worden moeilijke dagen, maar ik heb een wonderlijke rust. Ik weet dat mijn moeder niet meer lijd, ik weet dat het goed is, ik weet dat ik volgende week dinsdag nog 2 weken vakantie ga “vieren”, waarvan ik weet dat mijn moeder mij dat erg gunde, omdat ze wist hoe gek ik op Lesbos ben.
Mamsie (ik mocht dit van Zussie niet schrijven in het “levensloop verhaal” van mijn moeder, maar dit is mijn eigen log en doe het lekker wel), rust zacht.
4 commentaar
Heel veel sterkte met het verwerken! Goed dat je nog even 2 weken terug kunt naar Griekenland!
Dankje wel, hoewel ik nu toch wel een dubbel gevoel begin te krijgen
Gecondoleerd 🙁
Dankje wel