Zoals de niet zo trouwe lezers van mijn logje vast wel weten ben ik momenteel aardig aan het veranderen. Tot voor 1 jaar terug had ik niet gedacht dat ik zoveel plezier beleef aan de dingen die momenteel spelen in mijn leven. Ik die altijd iebelig werd als er -in mijn ogen- teveel contact was, ik die -in mijn ogen- iebelig werd van het zogenaamde “hengelen”.
Maar nu merk ik dat ik nu ik weer thuis ben van een heerlijke vakantie iemand toch wel aan het missen ben, iets wat men tot voor 1 jaar terug niet aan me had moeten zeggen, want dan had ik diegene hartelijk uitgelachen. Gelukkig mis ik een zeker iemand nog steeds op de zogenaamde “goede manier” er is immers missen en missen nietwaar?
Aan enige uitlatingen van een zeker iemand begrijp ik dat er maandag ook nog een zogenaamd alfabet moment zou moeten plaatsvinden, ik ben benieuwd, waarbij dan weer wel vermeld dient te worden dat ik het vólgende weekend de Limburgia rally ga meemaken, die mij naar Slenaken laat rijden, hetzij alleen, hetzij met zijn 2’en, waarna ik vast nog wel weer wat mooie foto plekjes mag fotograferen en wat andere alfabet momenten die ik wegens het meelezen van mijn wereldberoemde nichtjes dan weer niet kan beschrijven.
Morgen ga ik met Zussie naar Symphonica in Rosso, alwaar deze keer Doe Maar optreed, een collega op mijn werk merkte op dat zij die muziek “oudbollig” vond, maar ja, zij is dan ook 16 jaar jonger dan ik en toen Doe Maar op het hoogtepunt was, lag zij nog in de luiers. Ik vind het leuk, we gaan “kramperen” in een caravan die ik half september al heb “voorgekeurd”, nu maar hopen dat het niet te koud word, maar de weersverwachtingen zijn goed.
