Gemiste kans

Vandaag heb ik na lange tijd weer eens mijn man gezien waar ik heerlijk mee sjans in de trein. Ik had hem al een tijdje gemist, maar vandaag was hij er weer. Heel “toevallig” ging hij op een plekje in de trein zitten waar hij me min of meer in de gaten kon houden, nu was ik niet op mijn best, want het was gisteren weer erg gezellig met een aardige jongeman op msn, maar toch, ik zag het vanuit mijn ooghoeken wel. Toen de trein stopte in Sloterdijk en we samen op het openen van de deur zaten te wachten had ik gewoon mijn kans moeten grijpen en hem hallo of goedemorgen zeggen met een brede grijns, maar helaas, weer een gemiste kans, want hij ging net even achter mij de trein uit.
Ik ben nog steeds vast van plan om hem binnenkort eens vol in zijn gezicht te kijken en goedemorgen te zeggen, wie weet (want hij ziet er erg aardig uit en woont wonder boven wonder ook nog eens in het Grote Berenbos)
Ik heb de hele dag weer zo’n heerlijk lentegevoel over me heen gehad