Gesloten boek

Zoals de trouwe lezertjes van mijn logje vast nog wel weten was ik -wat de andere kant betrof- een zachtgekookt ei (was ja, want door mijn rigoreuze besluit om het emailadres waar de andere kant mij mee kon bereiken volledig te wissen) en nog wat andere dingen, is er toch een zekere rust over mij neder gedaald.

Verder heb ik deze middag een enerverend moment gehad in de vorm van alweer een date met de meneer waar ik in dit logje ook al over schreef.

Diezelfde meneer die nu meemaakt wat ik zoveel jaren terug ook heb meegemaakt, wat dan ook nog  maakt dat ik zijn reacties begrijp, dat ik ook begrijp dat er van alles door zijn hoofd spookt aan gedachten, dat hij niet had gedacht dat diezelfde gedachten nog eens plaats zouden kunnen hebben in zijn hoofd, dat ook nog eens maakt dat hij zijn ei aan mij kwijt kan, waarbij ik begrijp dat in dit geval iets langzaam zou moeten kunnen gaan groeien en dat ik nu door enige uitlatingen heb geleerd dat de tijd dan weer zal leren óf er iets zou kunnen groeien, maar dat die mogelijkheid er wel degelijk in zou kunnen zitten, dát er ook iets daadwerkelijk zou kunnen groeien 🙄

Nu praat ik voor de meeste lezertjes vast wel weer in raadsels, voor enige insiders dan weer niet, maar.. ik wil aan de trouwe lezertjes van mijn logje wel kwijt dat ik ietwat in het warretje ben van deze aardige meneer, iets waarvan ik had gedacht dat ik dat op mijn “vergevorderde leeftijd” toch niet meer zou meemaken, omdat ik nu eenmaal dacht dat ik meer een mens was voor de “lusten” dan voor de “lasten”, maar waarbij ik nu weer leer dat je nooit te oud bent om te leren, en dat dit gevoel wat ik nu meemaak toch ook wel weer een erg lekker en fijn gevoel is. 😳