Morgen moet ik in alle vroegte naar de gyneacoloog om mijn half jaarlijkse uitstrijkje te laten doen (ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen), 1,5 jaar geleden kwam naar voren dat mijn uitstrijkje niet goed was, ik had een uitslag die ergens tussen slecht en goed inzat, en dus moest ik voor de vervolgonderzoeken fijn naar de gyneacoloog in het ziekenhuis alhier.
Afijn, na wat vervelende onderzoeken en een nog vervelendere ingreep bleek bij het uitstrijkje daarna dat de uitslag nog niet helemaal goed was, maar wel verbeterd ten opzichte van de eerste keer.
Nu voel ik mij bij de gyeacoloog al altijd wat opgelaten, maar elke keer als ik er was, wemelde het er van de zwangere vrouwen (wat natuurlijk niet zo raar is), met manlief ernaast en ik kwam elke keer alleen aanwandelen (niet zwanger) zonder man.
Ik voelde mij al wandelend door de lange gang, dan ook elke keer flink bekeken door de dames en de heren.
Misschien dacht men wel dat ik een bom-moeder was die alleen haar kind ter wereld wilde brengen en opvoeden, maar goed, gezien het feit dat ik al lang, lang geleden heb besloten dat ik veel te oud was om nog kinderen te baren, zal dat zeker nooit meer kunnen voorkomen.
Nu maar duimen dat de uitslag weer goed is, maar dat wachten we dan maar weer af.
Wordt ongetwijfeld weer vervolgd.
