Vanmiddag ben ik naar het “handenteam” geweest in het ziekenhuis, een team wat zich de hele dag met handen bezig houdt. Een revalidatie-arts, een ergotherapeut, een fysiotherapeut en nog een peut, die zich met zijn vieren vol interesse over mijn “geval” buigen.
Nadat de fysiotherapeut “fijn” mijn “kunnen” van de pols aan het meten was, met veel getrek en geduw, bleek dat ik mijzelf onbewust zogenaamde compensatiebewegingen heb aangeleerd, om de pijn te overzien en de pols te ontzien. Diezelfde compensatie bewegingen die ik nu weer moet afleren, waarbij men wel “blij” vertelde dat er wel wat aan te doen was hopelijk. Er zal dus helaas weer een periode aan gaan komen, waarbij ik extra voorzichtig moet zijn op het werk, met veel dingen die ik normaal gesproken zelf doe hulp moeten gaan vragen, maar hopelijk zal dit van korte duur zijn. Men zei zelf vrolijk dat ik even 2 stapjes terug moest gaan doen met de werkzaamheden, ik kan er helaas ook niets aan doen, maar in dit geval luister ik toch maar naar de peutjes vóórdat ik het hele bewegingsapparaat vernaggel door “compensatiebewegingen”.
Ik ben vandaag even niet zo blij 🙄
Maar gelukkig ken ik mijzelf goed genoeg, even dit “probleem” van me afschrijven in cryptische bewoordingen, even doorbijten, morgen de baas blij deze mededeling vertellen en we gaan weer vrolijk (of iets minder vrolijk) verder. Men zal er gewoon rekening mee moeten houden op het werk, ik kan er verder niet veel aan doen, maar hoop wel dat het door de aanstaande afspraken met deze en gene wel beter gaat worden.