In dit logje schreef ik dat ik ietwat in het warretje was van een aardige meneer, iets waarvan ik had gedacht dat ik dat op mijn “vergevorderde leeftijd” toch niet meer zou meemaken, omdat ik nu eenmaal dacht dat ik meer een mens was voor de “lusten” dan voor de “lasten”, maar waarbij ik nu weer leerde dat je nooit te oud bent om te leren, en dat dit gevoel wat ik meemaakte best wel lekker was.
Wel door 1 simpel telefoontje is dat lekkere en fijne gevoel ook al weer net zo hard verdwenen mag ik wel zeggen 🙄
Ik begon al een beetje te vermoeden dat het warretje wat minder werd bij mezelf, (en gezien mijn vrouwelijke intuïtie welke mij nooit bedriegt), weet ik nu waarom dat warretje al wat minder werd. De meneer die nu meemaakt wat ik zoveel jaren terug ook heb meegemaakt, voelt zich niet wel bij het geheel. Wel dan ben ik maar een simpel zieltje, maar als je je er niet wel bij voelt dan moet je ermee stoppen (ook al was er nog niets begonnen naar mijn idee).
Afijn, wie weet komen er door een toevallige ontmoeting van van de week (dit is al de 3 keer dat dit in mijn leven gebeurd) met dezelfde persoon, enige cryptische momenten op dit logje, ik ben kennelijk niet voorbestemd om een keurig leven te lijden (of is het nu leiden) 
Jammer.. angst is een slechte raadgever..
@M.C. Zonder verder teveel op de details in te gaan, de meneer was nog geen jaar een weduwnaar en vond dat hij “vreemd ging” ook al was er nog helemaal niets gebeurd, dié redenatie begreep ik niet en zal ik ook niet begrijpen, maar dat doet er niet toe, HIJ voelde dat zo, dan moet je daar respect voor hebben 😎
Ja.. idd maar jammer blijft het wel.. en blijkbaar was de verwarring dus wel wederzijds en dat soort wederzijdsheid komt niet zo vaak voorbij in het leven.. Tja.. 😕
wie weet misschien in de toekomst ❓ wel jammer dat t nu zo is afgelopen, maarja daar doe je niks aan 🙁