In dit logje schreef ik dat ik iets had gedaan wat ik nog nooit of te nimmer heb gedaan, ik heb “gehengeld” naar aandacht. Inmiddels is het belmoment geweest en begin ik steeds meer ernstige twijfels te krijgen of alles wel waar is wat er word gezegd.
1 Kant van het verhaal snap ik (ik zou er zelf ook van geschrokken zijn wat ik in mijn enthousiasme heb beweerd), maar ieder mensch maakt fouten (ook ik). De andere kant van het verhaal snap ik dan weer niet zo, maar gelukkig is er daar nog steeds mijn nuchterheid die maakt dat ik het even moeilijk had, maar die nu al weer inkickt met de gedachte: “Nog 5 weken tot Lesbos, alwaar er vast wel weer wat leuke interessante en spannende dingen zouden kunnen gebeuren”.
Ook als dat niet kan, nog geen mensch overboord, die kikkervijver waar ik nog steeds geheel gratizz lid van ben heeft nog meer kikkertjes in de aanbieding, dan ga ik na mijn vakantie gewoon weer verder met vissen naar die ene kikker. Iets wat de andere kant op Lesbos dan weer niet te weten moet komen, want inmiddels ben ik er wel achter dat de andere kant ernstig jaloers is, iets wat ik niet begrijp en ook nooit zal begrijpen, maar dan nog denk ik “wat niet weet wat niet deert”.
Ik geloof dat ik weer aardig op de rit ben met mijn gedachten (en daar ben ik wel blij om)
