In dit logje – wat niemand kan lezen omdat het privé gemaakt is -, heb ik eindelijk ontdekt waarom mijn Leermomenten ook daadwerkelijk Leermomenten heten. Voor ik mijn Leermomenten in het leven heb geroepen was ik -zoals al geschreven- veel op de prikpagina te vinden van de Dating- en Single Startpagina, hoe ik daar ooit terecht ben gekomen vertellen de archieven mij niet, ook ik vergeet nog wel eens wat.
Omdat sommige snode gasten op het internet eerst vakkundig de Dating prikpagina om zeep hadden geholpen, en vervolgens hetzelfde deden met de Single prikpagina had ik met nog 2 andere blondjes een MSN groepje in het leven geroepen van 3 -toen nog- blonde dames (de 3 Blonde Dollies geheten), waaronder ik 1 van de Blonde Dollies was,
Mijn nogal uitgebreide mailarchief gaat terug tot 2004 (daarvoor was ik er niet van op de hoogte dat je het pst file -soms- goed moet bewaren, omdat je anders alle correspondentie kwijt raakt) laat mij lezen dat ik ene Frank een mail heb gestuurd nadat hij zich had voorgesteld op het MSN groepje. Na veel naamswisselingen van Frank kwam ik er uiteindelijk achter dat zijn échte naam Ton was, dat heeft echter wel een tijdje geduurd, ik heb lang gedacht dat Frank Pelle heette, door mij ook vaak op mijn Leermomenten als “hij die nooit kan” aangeduid, omdat hij ook nooit kón.
Er ontstond al snel een heftige mailwisseling, eerst ging het over een nogal ondeugend verhaal, niet veel later werden er allerlei (althans door mij) wetenswaardigheden uitgewisseld over wat ik toch allemaal meemaakte op het ondeugende groepje en het andere ondeugende plekje waar ik toen een profieltje had. Al snel volgden er ellenlange telefoongesprekken, waarbij het soms wel eens zo was dat ik de volgende dag buikpijn had van het lachen, de mailtjes werden steeds grappiger.
Op het ondeugende groepje ontstonden uitermate grappige discussies tussen hij die nooit kan en ondergetekende, waarbij het voornamelijk over onbegrijpelijke dingen ging (behalve voor wat betreft de ingewijden, – hij die nooit kan en ik dus-) waar vooral 1 andere blonde mevrouw zich mateloos aan ergerde, zodat ik een extra categorie in het leven heb geroepen, de zogenaamde “Leermomenten“. Nu begrijp ik dan ook weer waar de naam Leermomenten vandaan komt en waarbij 1 bepaalde ontmoeting in het grote Berenbos uitgebreid werd bemeten in uiterst wollige taal dat het nooit kón tussen hij die nooit kan en ondergetekende. Erg jammer dat ik die discussies niet meer bewaard heb, ik ben immers een backup Koningin.
En nog steeds beleef ik veel plezier aan het neerkalken van mijn gedachtes en de dingen die ik tegenwoordig meemaak, omdat ik heb gemerkt dat de frusties van me afschrijven me nog steeds helpt om beter in mijn velletje te blijven zitten.
