Hij doet ut

Vanmiddag kreeg ik een uiterst gappig mailtje van een zeker iemand, waarbij er een aantal dingen werden uitgelegd, maar waarbij tegelijkertijd weer veel meer moeite van mij werd verwacht dan van de andere kant uit. Ik heb besloten dat ik dat niet meer doe, nu moet die zekere iemand maar eens wat beter zijn best doen om een aantal events door te laten gaan. Tot op heden heb ik op mijn vrij pinnige mailtje geen antwoord gekregen.

Van wie ik echter wel antwoord heb gekregen (je zou bijna zeggen hoe is het mogelijk), is van eenzame man. Ik had werkelijk waar het idee dat hij na mijn laatste mailtje (van vlak na het nieuwe jaar) wel doorhad dat ik hem een loser vind, echter, niets is minder waar, hij vind nog steeds dat er niets veranderd is, hij wil me nog steeds zien (ik hem niet), maar na dit laatste mailtje, gaat eenzame man op de grote hoop hengelaars. Wat zijn sommige mensen toch zielig.

Ook kreeg ik een mailtje van de man wiens foto hij die nooit kan dusdanig stil liet vallen dat ik slechts een afwezige zoen kreeg (voor de archieven, zie mail 23-10-2006), maar gezien de staat van een zekere pc vrees ik dat die foto verdwenen is in de prullenbak, echter, IK heb die foto nog wel, dus kan ik die fijn nog wel eens sturen, maar dan moet ik wel even vernemen van hij die nooit kan of ik datzelfde *(opwindende)* emailadres kan gebruiken :-?, (lange tussenzin), waarbij een aantal dingen werden vermeld die mij in lachen deden uitbarsten. Laten we hem brandweerman noemen, wilde mij tijdens afwezigheid van 1 maand van moeder de vrouw maar al te graag ontmoeten, echter toen hij ontdekte dat moeder de vrouw tijdens een “trektocht” in Bhutan verliefd was geworden op een drager, was er enige mailstilte (begrijpelijk), echter moeder de vrouw vind het niet goed – zo schreef hij – dat hij buiten de pot pieste, terwijl zij dat toch naar mijn bescheiden mening ook al had gedaan met de desbetreffende drager (sherpa geheten). Nu schrijft hij – lief – dat hij het moeilijk vind om zijn verliefde gevoelens opzij te schuiven (zou dat voor mij zijn), maar dat moeder de vrouw medio maart, april weer naar Bhutan vertrekt op zoek naar “haar” Sherpa. Gezien de foto die ik van brandweerman heb mogen ontvangen, zal er van een ontmoeting nooit iets komen, ik bedoel “Washokmeneer” was erg, maar Brandweerman was nóg een graadje erger, hoewel dat bijna niet kan.

Mmm, excuses ik dwaal ietwat af, UPC doet het :-). Vanzelfsprekend moet je bij het zoeken naar radio frequenties wel de stekker in het upc contactdoosje doen, anders kan de radio niets vinden, maar nu zit ik – onder het genot van – natuurlijk zou ik zo zeggen – radio 538 – dit logje vol te kalken.