Vanmorgen in alle vroegte kreeg ik weer een bericht via whats app, waarbij gemeld dient te worden dat ik gisteren die iemand had beloofd om een dvdtje voor hem te branden, en waarbij ik diezelfde iemand had beloofd om hem te bellen zodra ik in het gebouw aanwezig was. Nu wil het geval dat het bereik van de mobiele telefoons soms te wensen over laat dus toen ik toen ik nog buiten was en die iemand belde kreeg ik gelijk de voicemail.
Ik moest wel grijnzen toen ik daar vanmorgen achter kwam dat hij geen bereik had op zijn foon, gelukkig dan maar weer dat ik een boodschap heb ingesproken en hij bijna a la minute naar beneden kwam om het dvdtje in ontvangst te nemen.
Die arme iemand begint al vroeg op de dag maar is dientengevolge ook vroeg vrij, dus vanmiddag zo rond half 3 kreeg ik zijn 1e berichtje via whats app, nu dient er ook gewerkt te worden, dus na een aantal berichtjes gaf ik dat aan, maar in de trein op weg naar huis konden we weer fijn whats appen, het klinkt gek, maar op een gegeven moment mis je het contact ook nog wel als het zo intensief is de afgelopen dagen 😳
Zojuist heb ik de telefoon neer gelegd (hij belde mij) en het klinkt gek uit mijn mond, maar ik denk dat hij en ik wel goed samen gaan “kunnen”, de tijd zal het leren, maar vooralsnog is de spanning die het met zich meebrengt mij meer dan welkom, maakt dat ik andere dingen sneller kan vergeten en maakt ook dat ik mijzelf lekker in mijn vel voel zitten.
Dit was kennelijk weer even nodig van “boven” nadat ik weer even met de neus op de feiten ben gedrukt een paar weken geleden. 
Zo ziet men maar weer, een geranium leven zal ik wel nooit beleven, dit is weer extra spannend