Zoals de trouwe lezertjes van mijn weblogje vast wel weten ben ik erg gemakkelijk in de omgang en ben niet zo gauw op mijn teentjes getrapt, ik leef mijn leven ietwat flierefluitend en rol overal wel gemakkelijk doorheen, tot mijn “niet zo erge schande” moet ik bekennen dat ik over weinig dingen in mijn leven diep nadenk en hoewel ik het soms wel eens doe, vind je dat soort gedachten nooit terug op mijn weblogje, ik laat nimmer het achterste van mijn tong zien op dit medium, daar heb ik andere wegen voor, in tegenstelling tot andere vaste loggers die ik bezoek. Een aantal laat net zoals ik bijna nooit het achterste van hun tong zien en anderen schrijven over de diepste zieleroerselen die hen bezig houden.
Ligt het aan mij dat ik soms wel eens denk: “mensen doe niet zo ingewikkeld en moeilijk, leef je leven met een lach, het is soms zo kort” of ben ik te gemakkelijk en zijn die andere loggers alleen maar in mijn ogen ingewikkeld en moeilijk?
Soms heb ik bewondering voor deze loggers en soms ook denk ik wel eens, hoe zwart wit kan je het zien, waarom heb je niet iets van mijn makkelijkheid geërfd?
Ik weet ook heus wel dat ik erg makkelijk ben, maar ik voel me er wel bij, ik denk dat ik erg depressief zou worden als ik zo moest leven zoals ik andere loggers en mensen om mij heen wel eens zie doen.
Sinds kort heb ik ook een erg leuk email contact met een mede-logster, zomaar spontaan en in veel dingen lijken we schrikbarend op elkaar, ik denk dat er binnenkort een kleine weblogmeeting op stapel komt te staan.
Maar eerst ga ik vanmiddag fijn naar Rome, nu eerst even koffiedrinken, nog wat beter wakker worden, een eetdeet maken met een lieve vriend, mijn opslagtank halen, mijn medicijntjes halen voor Rome en dan naar Schiphol mét fototoestel en lief klein rits rats klik cameraatje, ik vrees dat ik terugkom met heel veel foto’s.