Ik heb het niet vaak dat ik iets jammer vind en wellicht komt “het” ook wel weer goed en moet ik geduld betrachten, wat niet mijn sterkste kant is, maar het zij maar zo.
Door omstandigheden die er niet toe doen moet een veelbelovend contact via dat speciale plekje even een pas op de plaats maken, en hoewel er via dat speciale plekje best wel veel contacten binnen kommen zwemmen via de Kikkervijver, merk ik aan mijzelf dat ik het echt jammer vind dat dat contact even pas op de plaats moet doen.
Wellicht ben ik te ongeduldig, en ik moet echt op mijn handen gaan zitten om niets te sturen via die Kikkervijver, maar ik doe het toch, want mócht het toch weer tot contact komen dan voel ik aan mijn water wel een beetje dat er een leuk contact uit zou kunnen groeien, iets wat ik nodig heb, omdat ik merk dat ik eigenlijk geen zin heb in ruis om mij heen. Het moet leuk en plezierig en andere dingen blijven.
Ik wil niet meegezogen worden in problemen die er voor mij eigenlijk niet toe doen, ik heb ze zelf eigenlijk al genoeg en ik ben zelf een beetje bang dat Anton (zie ook dit logje) ze met zich meebrengt, problemen die ik niet wil en eigenlijk momenteel ook niet kan handelen, omdat ik goed in mijn velletje zit en dat graag ook zo wil houden.
