Keuzemoment

Het is ietwat stil geweest op mijn weblogje, maar nu zit ik toch met een dilemma.

Toen ik terug kwam uit Oostenrijk heb ik in het vliegtuig een erg leuke man ontmoet, dat heb je wel zo eens, dat je iemand spontaan tegenkomt waarbij het geweldig mee klikt. En dat was dus nu ook het geval. Ik was best wel moe van het harde werken in Oostenrijk, en zat naast een aardige meneer en ben prompt in slaap gevallen, tegen die aardige meneer aan.

Na een half uurtje schrok ik wakker en raakten we aan een gezellige babbel, maar toen we geland waren en ik uitstapte, dacht ik nog: “die zie ik nooit meer”. Echter bij het nogal lange wachten op de koffers kwam diezelfde aardige meneer “toevallig” ook aanlopen en ging naast me staan wachten op de koffers, waarbij we weer aan de praat raakten.
Ondeugend gaf ik hem mijn kaartje, min of meer in de hoop dat hij nog wel contact met me zou opnemen, en hoewel het wat lang duurde, kreeg ik afgelopen vrijdag een lief mailtje van hem, waarbij hij vroeg of ik wel zin had in een vervolg kennismaking.

Natuurlijk vond ik dat wel leuk, anders had ik hem mijn kaartje niet gegeven, en hij zette er nogal vaart achter door mij gisteren toen ik thuis was, voor te stellen om a.s. vrijdag te gaan lunchen.
Dát kon niet, dus stelde ik hem voor om a.s. maandag dan maar in mijn geboorteplaats een hernieuwde kennismaking plaats te laten vinden.
Toen kon hij niet, dus omdat ik hem toch wel snel wilde zien stelde ik voor dan toch maar vrijdag in Sloterijk te gaan lunchen, zodat we de kennismaking daar voort konden zetten.

Daar reageerde hij nogal enthousiast op, waarbij ik hem dan maar weer spontaan een mailtje terugstuurde dat het ook dinsdag kon (vandaag dus), omdat ik dan even langer de tijd had.

Aldus geschiedde, de lunch hebben we gehad, onze monden stonden niet stil en het was erg (heel erg) gezellig.
Echter, er is 1 kink in deze gezellige kabel, hij is getrouwd. Dat wist ik natuurlijk wel, ik had zijn hele gezin al in het vliegtuig gezien en hoewel hij zijn huwelijk niet wil opgeven (vooralsnog) wil hij mij ook wel beter leren kennen.

IK ga er vanuit, dat het mijn probleem niet is dat hij getrouwd is, ik ben single, hij niet, het klikt echt wonderwel goed en IK verlang niets van hem, alleen heel veel lol en gezelligheid (waar ik niet bang voor ben).

Misschien stort ik me hevig in de problemen als ik hiermee doorga, maar zoals ik er nu tegenover sta geeft het mij in ieder geval een lekker gevoel, hoewel ik niet verliefd ga worden (hoop ik) , evenals hij dat hoopt (want ook daar hebben we het al over gehad), soms waren de gesprekken luchtig, en soms erg heftig diep, en ook dat was erg prettig te noemen. Als je het vroegâh bij de eerste kennismaking al over dat soort dingen zou hebben gingen bij mij de haren eigenlijk altijd al recht overeind staan, maar nu wonderlijk genoeg dus niet (vond het wel prettig dat het gelijk is uitgesproken) weten we beiden waar we aan toe zijn!

Het klinkt in ieder geval allemaal erg leuk, HIJ is leuk, dus heb ik zoiets van: we zien wel wat er van komt ….