Zoals de allang niet meer trouwe lezertjes van mijn logje wellicht nog wel weten, verbleef Krekel half november een aantal dagen in Nederland, iets waarover hij mij reeds op Lesbos kond had gedaan, ware het echter niet dat ik via WhatsApp enige berichten te lezen kreeg die mij lieten denken dat Krekel niet meer naar Nederland zou komen. Niets was echter minder waar -maar omdat ik al een aantal malen geblokt was- is mij dit gebeuren in het geheel ontgaan-, tot vlak voor het laatste weekend dat Krekel nog in Nederland aanwezig was. Tóen kreeg ik opeens allerlei voorstellen naar mijn hoofd geappt, omdat Krekel maandag kennelijk ergens alleen was en Krekel enige mogelijkheden zag.
Omdat ik eigenlijk dat weekend naar Venlo af zou reizen om naar een trance feest te gaan (waarbij ik voor het gemak maar een hotel had geboekt), bood ik lief aan om dan zondag even langs te komen rijden, omdat de plek waar Krekel op dat moment verbleef bijna op de route was gelegen. Toen Krekel riep dat zijn kinderen er zouden zijn (ik wist geeneens dat hij kinderen had), appte ik de onsterfelijke woorden: “Dat is misschien wel aardig, kan ik ze gelijk ontmoeten”.