Omdat de backup van mijn logje niet meer helemaal klopt (ik ben nu eenmaal een backup Koningin), moet/mag ik alles weer nalopen, en is het toch wel weer grapvol om te merken dat ik dácht dat ik flink veranderd was, maar dat ik tegelijkertijd (door omstandigheden die er niet toe doen) nog steeds over de dingen denk, zoals ik daar altijd al over dacht.

Voor sommige dingen is dat vervelend, voor andere dingen weer heel handig, omdat het maakt dat ik de dingen die mij dwars zitten van mij af kan schrijven in de zogenaamde cryptische momenten die nu niemand meer begrijpt (behalve ik) en dat voelt dan weer heel rustig en vertrouwd. En dat ik blij ben dat ik dat ook doe/kan, want anders was ik vast wel ietwat ingestort.