Wat is dat toch een afschuwelijke beslissing. Ik heb zojuist de oude dame Koot in laten slapen. Gelukkig was mijn zus mee ter ondersteuning en daar was ik wel blij om, want het is en blijft afschuwelijk om zoiets te moeten beslissen.
Natuurlijk begon ik te wenen toen het zover was, maar dat is niet erg, het is toch een soortement van kind van mij geworden na al die jaren en hoewel het een heel aparte kat was, (ze wilde nooit bij andere mensen op schoot, als er andere mensen kwamen vluchtte ze naar boven), was ze mij heel lief.
Lieve Koot. Rust in vrede. Kus van je vrouwtje
