Zoals de trouwe lezertjes van mijn weblogje wel weten word ik achtervolgd en opgewacht door een woest onaantrekkelijke taxichauffeur.
Afgelopen zondag zag ik hem ook al weer een paar keer voorbijrijden en gezien het feit dat ik geen zin had om hem weer af te wimpelen ben ik gaan lopen vanaf het plaatsje naar het appartement. Toevallig waaide (of is het woei?) het behoorlijk die dag, dus onderweg waaide ik zo ongeveer uit mijn verschoning en het was een leuke wandeling, maar als je onderweg al zo vreselijk nodig moet plassen loop je niet echt lekker te lopen.
Alles was toch nog goed gekomen, want hoewel ik het bijna in mijn broek deed kwam ik nog net op tijd bij het appartement aan.
De volgende dag ben ik weer heen gaan lopen over het strandje, wat aanmerkelijk korter was, zodat ik dat wel vaker zal gaan doen.
Natuurlijk kwam ik de woest onaantrekkelijke taxichauffeur weer tegen die met mij uit eten wilde in een plaatsje hoog in de bergen, maar ik kon hem weer afwimpelen. Toen ik heerlijk gegeten en wat gedronken had wandelde ik weer naar de taxistandplaats waar (zo bleek later en in zeeeer gebrekkig engels) de taxichauffeur op me aan het wachten was.
Toen kon ik niet anders dan instappen, maar toen hij was aan begon te dringen besloot ik een hele lieve vriend te smsen dat hij mij moest bellen.
Zoals een lieve vriend betaamt deed hij dat ook onmiddellijk en toen ik in de telefoon kweelde dat ik hem luvde en hem vreselijk mistte werd de taxichauffeur wat chaggerijnig, zeker toen we bij het appartement aankwamen en het telefoongesprek nog niet klaar was en ik gewoon al bellend uit de taxi stapte, na hem de rit betaald te hebben.
Zo heel soms heb ik zelfs voor een blondje wel goede ideeen, want de afgelopen dagen ben ik uit eten geweest in een ander plaatsje en kwam hem gelukkig elke keer niet tegen.
Ik denk dat ik nu van het woest onaantrekkelijke taxiprobleem af ben, want als ik hem nog een keer tref zeg ik gewoon dat ik in luv ben en niet meer uit eten kan.