In dit logje stond te lezen dat naast de vele woeste briesende mensen zo af en toe wel eens een leuk telefoongesprek voorbij komt. Meneer K, had -tot mijn niet geringe verbazing- dan toch eindelijk vanavond een afspraak met notarin W om enige stukken te ondertekenen. Ik wéét dat het eigenlijk niet mag, maar ik had afgelopen vrijdag meneer K toch een vriendelijk doch neutraal whats appje verzonden dat ik het een wonder vond dat er nu dan toch eindelijk -na 6 keer gebeld te hebben- een afspraak was gemaakt. Ik had gewoon last van plaatsvervangende schaamte voor de beste meneer K. (Bovendien klonk hij best aardig aan de telefoon, dat heb je zo wel eens).
Meneer K. appte mij zondag terug, en er ontstond een vrolijk doch kort gesprek, alwaar ik de hele tijd breed om moest grijnzen. Vanavond was het zover, meneer K. stond op de agenda om 8 uur. Meneer K. wist natuurlijk niet dat ik vanavond moest werken, zodat het bijna onmogelijk was dat we niet even snel elkaar een knipoog konden geven. (Dat appte hij mij ook), daar heb ik natuurlijk niet meer op gereageerd, omdat het vanzelfsprekend leuk is om de reactie van mensen te zien. Ik ontving meneer K, hij begon te lachen, ik ook, meneer K.’s moeder begreep het niet, maar ik denk dat zij vanavond wel op de hoogte is gebracht door meneer K.
Ik ben benieuwd of ik nog een gezellig appje van hem terugkrijg na vanavond.