Luisteren

In tegenstelling tot mijn collega’s op mijn werk, heb ik geleerd om goed naar mijn lichaam te luisteren. Toen ik zo’n 5 jaar geleden tegen een burnout aanzat heb ik daar geen aandacht aan besteed, ik ging maar door en door, tot ik op een gegeven moment echt niet meer kon, compleet instortte en bijna 6 maanden ziek thuis ben geweest. Dat wil ik nooit meer meemaken, mijn gezondheid is mij heilig.

Vandaar ook dat ik besloten heb om naar mijn lichaam te gaan luisteren en vandaag een vrije dag te nemen. Hoewel mijn veel jongere collega’s dat totaal niet begrijpen omdat het nog steeds erg druk is, is het voor mij belangrijk om naar mijzelf te luisteren, en ik voel dat ik in dit geval beter naar mezelf kan luisteren dan oneindig doorgaan en eindigen zoals 1 van mijn collega’s, die zich zo druk maakt dat ze kotsend op de wc zit/staat.

Iedereen heeft haar al gewaarschuwd, dat ze wat afstand moet nemen en zich niet overal verantwoordelijk moet voelen, maar ze is nog jong en moet dat nog leren. Het is altijd makkelijker gezegd dan gedaan om zoiets tot je door te laten dringen, tot het moment komt dat ook zij overspannen raakt en/of tegen een burnout aan gaat zitten, dan leert ze wel degelijk om naar haar lichaam te luisteren.

Ik deed dat destijds ook niet, ik ging maar door, maar nu heb ik vandaag een lekkere rustdag genomen, ik denk dat ik er maar lekker opuit ga, mijn neus achterna op zoek naar wat mooie plaatjes.

Nu heb ik echter nog wel een keuzemoment, gisteren lag er een briefje van de tnt-meneer in mijn bus, dat hij een pakje voor me had en dit pakje vandaag weer gaat aanbieden (het is mijn nieuwe modem), en gezien ik geen idee heb hoe vroeg/laat de goede man komt, kan ik 2 dingen doen:

1) thuis blijven en wachten tot de tnt-meneer het modem komt aanleveren; óf

2) er toch lekker opuit gaan met dit mooie weer en vanavond lekker ontspannen thuiskomen, omdat ik wéét dat ik van het maken van foto’s compleet gelukkig kan worden.

Ik denk dat ik maar voor keuzemogelijkheid 2 ga kiezen