Alweer een werkmoment, vanmorgen vroeg (zelfs vóór de koffie), deed collega M die er al 80 jaar werkt mij op een dusdanige “vriendelijke” manier kond van het feit dat ik “de briefjes” niet goed had gemaakt van de akten die vanmorgen in alle vroegte zouden passeren. Ik denk dan: “goedemorgen collega M, hoe was je weekend, heb je nog wat leuks gedaan, enige belangstelling was wel op zijn plaats (hoewel ik dan tegelijkertijd ook denk: “wat interesseert het mij hoe je weekend was, het enige wat je kunt doen is snarken en fouten benadrukken”), de dag begon dus al goed.
Mijn “verzuim” had ik dus aangepast, maar vanmiddag brak mijn klomp totaal. Ik had -in overleg met collega E- bij het kadaster een aantal akten opgevraagd, dat heet nu eenmaal zo, daar kan ik niets aan doen, al wetende dat collega M mij daar over zou aanspreken waaróm ik dat had gedaan, omdat diezelfde akten op het kantoor van notarin W ondertekend waren geworden. Inmiddels kén ik collega M een beetje, maar nam me voor haar er een beetje mee te treiteren (en om erachter te komen hoe zij als een havik op de mailbox zit, zij heeft kennelijk een vertrouwens issue).
Na nog geen minuut nadat de genoemde akten in de infobox waren aangekomen, belde collega M mij waaróm ik deze akten had opgevraagd, het was toch echt de bedoeling om 7 euro ex btw uit te sparen, terwijl je toch echt heel veel meer moeite moet uithalen om uit de kluis de zogenaamde “minuten” uit dozen te halen, te kopiëren, en weer terug te stoppen in de kluis. Dát je dan 7 euro uitspaart snap ik, maar het kostte me in totaal bijna 2 uur om uit te zoeken waar het over ging, om enig idee te hebben wat de bedoeling was. Ik denk in oplossingen, ik probeer lief te helpen, maar de volgende keer dump ik dit soort mailtjes op haar bureau (het is Onroerend Goed afdeling), daar ga ik niet over, zoek het lekker zelf uit, kopieer jezelf een slag in de rondte, maar ik doe het niet meer voor je.
Dit soort miep en snark dingen maakt dat ik best blij was dat ik werk had, maar maakt tegelijkertijd ook dat mijn plezier in het werken al snel weer verdwijnt en dat is jammer, erg jammer, want op deze manier loop ik echt voor “collega M” en “collega H” geen stap harderder. Het werk op zich is nog steeds best leuk, collega E is een kanjer, die heeft nog humor (we lachen wat af), collega A moet nog veel leren, omdat zij niet uit het notariaat komt, het kán zo leuk zijn, maar dat een aantal “collega’s” het voor elkaar krijgen om binnen 6 weken het plezier in het werk weg te nemen is nieuw voor mij. Ik heb best veel meegemaakt op de diverse notariskantoren, maar dit heb ik nog nooit meegemaakt, vandaar dat ik er ook zo leuk over kan schrijven elke keer. Ik schrijf het van me af, over 5 jaar lach ik erom, maar nu zit ik er helaas midden in.