Mooi Weer

Omdat het foto virus me weer te pakken heeft gekregen, én ik op maandag altijd vrij ben ga ik er vandaag weer fijn op uit om wat mooie foto’s te maken.
Het is vandaag weer een mooie dag om er opuit te gaan, in plaats van de halve dag achter de geraniums zitten te sippen omdat ik niet samen met iemand kan zijn .
(Diegenen die mij wat beter kennen zullen nu gestrekt achter het toetsenbord liggen, omdat dát nog nooit is voorgekomen en ook nooit zal gebeuren).
Ik denk dat ik vandaag eens een flink stuk ga rijden richting de Veluwe of zoiets, kijken of daar nog wat te beleven valt.
Vanzelfsprekend zijn de foto’s dan weer te bewonderen op mijn Fotomomenten log
Mooi Weer (deel 2)
Vandaag zag het er naar uit dat het mooi weer zou worden, toen ik vanmorgen mijn ogen open deed -na weer eens als een roosje geslapen te hebben- en ook nog eens erg grappig gedroomd te hebben (wegens de jonge lezertjes -waaronder mijn nichtjes- zal ik geen kond doen van mijn grappige droom).
Omdat ik op maandag altijd vrij ben, besloot ik er weer lekker op uit te gaan met mijn camera, en ik wilde deze keer richting de Veluwe, dát is ook gelukt, éérst wilde ik naar Garderen (off al places), maar ik mistte de afslag, toen zag ik dat er vlakbij de Apenheul zandsculpturen te zien waren, dus besloot ik gewoon daar heen te gaan, maar toen ik bij de Apenheul aankwam, zag ik dat de entree voor de Zandsculpturen wel 7,00 euri’s bedroeg, ik ben wel goed, maar niet gek. Daarom ben ik weer omgedraaid richting Garderen (off al places), heb daar een stukje gewandeld in het bos, edoch, het weer dáár zat niet echt mee, én ik zag in dat specifieke bos ook niet echt een mooi plaatje om te maken.
Ietwat teleurgesteld stapte ik weer in de auto, maar toen ik voorbij de afslag Spakenburg kwam, besloot ik om eens die kant op te gaan, (was er nog nooit geweest, en eens moet de eerste keer zijn).
Ik had dorst van het ingespannen rijden en trakteerde mijzelf op een lekker witbiertje (zonder citroen)
Ik zat wat om me heen te kijken en opeens zag ik een mevrouw met aan haar hand een rood bandje, aan de andere kant van dat bandje zat een jongetje, in plaats van een halsbandje had hij een armbandje om (vast en zeker was het jongetje vaak weggelopen en dit was kennelijk een goede oplossing).
Ik pakte mijn fototoestel en maakte een plaatje van het geheel, totdat er ook nog een meneer opdook met precies eenzelfde exemplaar (jongetje) aan een rood bandje. (De foto is niet van zo’n goede kwaliteit, maar ik wilde de trouwe lezertjes van mijn logje dit toch niet onthouden).