Nu ik mijn Leermomenten weer aan het nalopen ben blijft het leuk om dingen na te lezen, dingen die verder niemand kan zien, omdat ik ze ooit door omstandigheden die er niet toe doen, privé heb moeten maken (zie ook dit logje), zodat ik ze alleen kan nalezen, en/of zou iemand dat kunnen lezen indien hij/zij het wachtwoord van dit logje heeft. Nu ben ik wel goed, maar niet gek, ik geef geen pincodes prijs en ook geen wachtwoorden.
Vooral de periode bij Notarin W blijft vermakelijk om nog eens in zijn geheel na te lezen. Het verbaasd me eerlijk gezegd dat het kantoor nog bestaat, toen ik er werkzaam was regende het al klachten van boze briesende mensen aan de telefoon, aan de deur en wat dies meer zij. Notarissen zijn over het algemeen allemaal wel een beetje koekkoek, maar bij dit kantoor ben ik vanaf dag 1 van de ene in de andere verbazing gevallen. Ik ben heus wel wat gewend, maar dit kantoor was wel heel veel Leermomenten waard. Daar kon ik destijds fijn over schrijven en dus de frusties van me afschrijven, maar gezien niemand die meer kan lezen (behalve ik) zal ik niet meer gedwongen worden om low profile te gaan.
Ook ik leer en als ik iets over het werk kwijt moet, beschrijf ik dat privé (hoewel ik momenteel weer even in de weewee zit), maar gezien dit logje is dat wel even goed. Het blijft een zodanig schok dat ik toch niet op 100% zou kunnen functioneren.
Ik ben nog lang niet klaar met nalopen, ik ben in 2004 met mijn Leermomenten begonnen, destijds nog geheten “Yogi’s Leermomenten”, omdat ik bij een van de prikpagina’s van de toenmalige de Startpagina (Google bestond toen nog lang niet) bekend stond als Yogi. Ik ben altijd zo slim geweest (tenminste bijna altijd) op mijn eigen naam niet op het net te gebruiken. Zelfs niet op Feestboek waar ik al een paar jaar niets meer mee doe.
Ik werk al best lang in het notariaat, ik zou een boek kunnen schrijven over de dingen die ik op de diverse kantoren heb meegemaakt, misschien moet ik dat maar eens gaan doen.
