Nog even geduld

Maar …., ik denk dat ik over een week of 2 à 3 wel weer zover ben dat ik met 2 handen een camera kan vasthouden, dat komt mooi uit, want tegen die tijd is er de Midwinterfair in het Archeon en de week erop vertrek ik met Zussie richting Valkenburg voor een weekendje. Ik denk dat ik dat weekend maar óf een extra geheugenkaart moet gaan aanschaffen óf mijn imagetank mee ga nemen, omdat ik van plan ben om dan helemaal los te gaan met foto’s maken 🙂

Ik oefen me helemaal gek, de fysiotherapeut is wél tevreden, ik natuurlijk niet, omdat het me te langzaam gaat 🙂  en hij heeft me al voorbereid dat binnen 3 maanden volledig herstel nogal optimistisch was.. 

Nu snap ik heus wel dat ik niet álles meer zal kunnen, maar mijn geranium leven staat op een tweesprong. Óf ik doe eens gek en ga ver onder mijn principes, (door een toevallig berichtje op een ondeugend plekje op het net – en vele berichtjes en mailtjes later-) is daar opeens een jongeman van 39 met zonder kinderen die ook nog eens in mijn woonplaats blijkt te wonen, dezelfde trein neemt op weg naar zijn werk, waarbij we ook nog eens op hetzelfde station uit moeten stappen), tenzij die jongeman mij natuurlijk voor het lapje houdt, want het is allemaal wel errug toevallig;

óf ik doe niet gek en wacht nog even totdat ik álles weer kan, met het gevaar dat de vaagheid van het internet maakt dat dit vrij intensieve contact weer verzand in diezelfde vaagheid van het internet, terwijl ik ook nog geen eens een foto heb gezien van diezelfde jongeman.

Overigens leidt (of is het nu lijdt), deze zelfde jongeman mij wel af van de andere kant (wiens radiostilte veelzeggend is), de andere kant heeft uiteindelijk de guts niet om dingen door te zetten, waarbij de andere kant mij om raad heeft gevraagd, diezelfde raad heb ik de andere kant gegeven, waarbij ikzelf denk dat die raad niet in goede orde is ontvangen. Waarschijnlijk omdat de andere kant de humor van de situatie niet begreep en mijn goede raad op een heel andere manier interpreteerde (hetwel dan weer jammer is voor de andere kant), omdat ik nog steeds denk “mijn “belangstelling” is weer verdwenen -ik ben niet voor niets een Tweeling- .. next…”)

Ik denk dat ik maar ga kiezen voor keuzemoment 1, waarschijnlijk kan ik dinsdag door enige deductie wel snel “zien” of diezelfde jongeman van 39 mijn geranium leven op zijn kop zou kúnnen zetten. Wordt vervolgd 😳