Omgekeerde wereld

Als mijn water – en de voortekenen – mij niet bedriegen is het toch plots de omgekeerde wereld voor wat betreft de andere kant en de cryptische momenten die weer zouden moeten kunnen gaan plaats vinden. De trouwe lezertjes van mijn logje weten vast wel dat ik voor wat betreft de andere kant nu eenmaal een zachtgekookt ei ben. (En hoe vervelend ook, dat zal toch wel niet veranderen), maar toen ik vanmiddag opeens uit het blauwe hinein een berichtje kreeg van de andere kant met enige boze opmerkingen waarom het zo lang duurde voordat de andere kant wat van me hoorde, begon ik alweer van plezier te grijnzen.

Als mijn water mij niet bedriegt, (en enige snel opvolgende berichten van de andere kant), iets wat nog nooit is voorgekomen, is de andere kant meer dan ongeduldig om enige cryptische momenten te gaan beleven.

Nu het dan plots op het werk weer beredruk is, zelfs zo druk dat ik dinsdag-, woensdag-, donderdagavond, morgen (zaterdag) én maandag -mijn vrije parttime dag- moet gaan werken, kan IK geen kant heen, dit in tegenstelling tot de andere kant.

Wel, dan is het nu maar eens de omgekeerde wereld en moet de andere kant geduld betrachten, hetzelfde geduld wat ik zo lang betracht heb. Hoewel ik dan weer uit enige uitlatingen kan opmaken dat de andere kant een stuk minder geduld heeft dan ik ooit gehad. (En ik moet zeggen dat dat – vooralsnog- (met de andere kant weet je het nu eenmaal nooit) erg grappig is om eens mee te maken). De tijd zal het leren, ik ben nog ietwat -zeg maar gerust erg- sceptisch, eerst zien en meemaken, dan pas geloven. 🙄