In dit logje schreef ik dat ik dat ik vanaf 12 november jl geblokt ben geworden door de andere kant van Lesbos (die nu al weer een 1,5 week terug is op Lesbos), Tot mijn niet geringe verbazing kreeg ik vanmiddag een “oproep” van iemand anders van Lesbos, een oproep die ik niet kon beantwoorden, omdat die te kort duurde om überhaupt te kunnen beantwoorden. Toen ik vervolgens via een andere ingang diegene die mij opriep benaderde (iets wat we wel vaker doen), werd mij kond gedaan dat de andere kant (J nog wat geheten) mijn telefoonnummer zou willen, terwijl J (nog wat geheten) allang mijn telefoonnummer heeft, omdat we al vanaf september driftig appen.
Vervolgens kreeg ik al snel na dit gebeuren diverse appjes van de andere kant, waarvan ik de inhoud niet kan herhalen, maar die mijn rechter (en eigenlijk ook linker-wenkbrauw) omhoog deed trekken, omdat ik het antwoord totaal niet geloof, en waarop ik nogal nietszeggend heb geantwoord, maar die mij wel weer in een mood lieten belanden. Wellicht voelt de andere kant dit een beetje aan, want al snel werd mij gevraagd of ik iets zat was?
Natuurlijk ben ik na de blokkade dingen zat,maar dat hoef ik de andere kant niet te vertellen, want anders kan ik er geen leermoment over schrijven, maar de andere kant ging mij proberen wijs te maken dat hij een “groep had verwijderd waarin ik ook zat, dus mijn nummer kwijt was”. Nu ben ik wel goed maar niet gek, dus nadat ik dit even heb “nagedaan” op mijn zogenaamde slettenbakken telefoon kwam er naar voren dat dit onmogelijks is, dus dat de andere kant liegt.
Nu heb ik daar een bloedje hekel aan, wat maakt dat ik steeds meer de neiging heb om de andere kant erger voor de gek te houden dan ik al doe. Ik “vrees” dat het niet lang duurt voordat de andere kant mijn nummer zo maar plots weer is kwijtgeraakt. Of andersom, omdat ik hem geblokt heb, iets wat ik zelden doe, maar soms moeten dat soort dingen even.
