Gisterenmiddag toen ik met de postzak onder de arm in de lift stapte -men heeft op het werk besloten om de postkamer meneer die op vakantie is niet te vervangen, maar dat mogen wij fijn oplossen- stond er een man in de lift die mij wel vaker was opgevallen.
Ik weet niet wat ik uitstraal, maar zijn en mijn ogen ontmoetten elkaar en ik “verdronk” bijna in de meest staalblauwe ogen die ik ook had gezien. Ik begon er zelfs een beetje van te blozen, gelukkig was ik al verbrand dus het viel niet zo op.
Toen ik de postzak had afgeleverd en naar de trein wandelde zag ik dezelfde man met de staalblauwe ogen op het perron staan te wachten op de trein naar Den Helder (waar ik ook in moet stappen), Gelukkig was er airco in de trein, want het was gisteren tamelijk benauwd, edoch toen ik in Alkmaar uit wilde stappen, stond opeens de man met de staalblauwe ogen naast me (waar hij vandaan kwam, ik heb geen idee), maar kennelijk woont hij ook in Alkmaar.
Ik had niet de tegenwoordigheid van geest om even vriendelijk te lachen (ik was met iets anders bezig), laten we maar vooropstellen dat dit een gemiste kans was. 
Maar gezien ik weet dat hij ook in het gebouw werkt, kun je het zomaar niet weten…. 😳