In dit logje schreef ik dat ik geopereerd zou worden, inmiddels is de operatie alweer 2 maanden geleden en ben ik volop aan het vinger oefenen en moet ik dingen doen die mij doen laten denken dat ik weer een kleuter ben. Ik moet stuiteren met ballen, elastiek trekken, met klei kneden, maar ik merk wel dat ik elke dag vooruit ga.
Op mijn hand staan zal ik nooit meer kunnen, maar dat geeft niet, dat kon ik toch al niet. Afijn, dit is dan ook 1 reden dat ik de afgelopen 2 maanden niets op mijn logje heb geschreven, de andere reden is dat ik bijna niets mee maakte in mijn geraniumleven, omdat ik nog weinig kon/kan.
In dit logje schreef ik over dat nog steeds speciale plekje. Ook daar was het een tijdje stil om dezelfde reden, maar ik mag wel zeggen dat ik sinds iets meer dan 1 week in contact ben met een veelbelovend persoon, die precies in het plaatje past, zoals ik dat voor ogen heb. Het gaat nu nog te ver om dat plaatje kenbaar te maken, want hij en ik hebben elkaar nog niet gezien, maar wel uitgebreid geappt en ook al best langdurig gesproken.
Ook Lesbos Meneer is wakker geworden uit zijn winterslaap, want de afgelopen maanden hadden we wel enig contact via WhatsApp, maar gisteren ontplofte de WhatsApp bijna uit zijn voegen. Ik merk wel dat hij af en toe een wat wonderlijke gedachte heeft over de WhatsApp, want als ik een speciale emoticon krijg toegezonden ben ik stil (dat hebben we zo afgesproken), maar gisteren reageerde ik even wat langer niet en toen kreeg ik een vraagteken toegezonden.
Ik kan daar niet zo goed mee omgaan, want hij is weken stil, ik ben dat 3 minuten en dan zo ongeduldig op een antwoord wachten? Dat gaat er bij mij niet zo goed in eerlijk gezegd. Maar bij Lesbos Meneer moet je soms erg op je antwoorden letten omdat hij mijn humor niet zo goed begrijpt en dat is erg jammer te noemen, want momenteel is mijn humor meer dan aanwezig. (Als dat maar goed gaat). Maar dat maakt het tegelijk ook weer grappig, want nu heb ik weer wat te schrijven.
