Vandaag mocht ik bellen naar de gyn voor de uitslag van het 6-maandelijkse uitstrijkje, omdat er van binnen wat onrustige cellen zitten die kunnen uitgroeien tot grotere problemen, en hoewel ik vanmorgen vroeg al ernstig nieuwsgierig was en veels te vroeg belde naar de assistente ben ik de rest van de dag compleet vergeten om weer eens terug te bellen.
Vanmiddag in de trein op weg naar huis ging de telefoon en kreeg ik de gyneacoloog hoogstpersoonlijk aan de lijn, daarbij gingen al mijn alarmbellen rinkelen, want mij is geleerd dat de gyn belt als het niet goed is. Niets was echter minder waar, de uitslag is meer dan goed, zodat ik mijzelf een jaar niet hoef terug te trekken in het klooster (en misschien wel langerder, maar dat zal de tijd leren) als ik over 1 jaar weer terug moet komen.
Ik ben dan wel ruim 3 jaar bezig geweest om die onrustige cellen de baas te worden (hoewel ik nooit zal weten of dat door mijn ijzersterke gestel komt of door de stukjes die de gyn van mijn baarmoedermond heeft "afgebrand"). Hoewel het soms verrekte moeilijk was, zijn de weken in juni die ik gedwongen in het klooster moest doorbrengen me meer dan waard geweest.
Je kon het al, maar ik denk nu helemaal dat je iedereen en alles aankan, na dat telefoontje ;-):-)
wow wat een goed bericht ben erg blij voor je 😀
Goed nieuws dat je boven de wolken laat zweven!