“Geduld is een schone zaak”, echter ook aan mijn geduld komt zo heel soms wel eens een einde, en dat “leermoment” is nu aangebroken. Men heeft aan de andere kant 1 keer teveel mijn geduld op de proef gesteld (en gelukkig ken ik mezelf), als dat punt bereikt is, is het foute boel en komt het nooit meer goed.
Op dat moment gaat men op de hengelende hoop mannen (die even wat stilletjes zijn door mijn laatste mailtje) wat – al zeg ik het zelf – niet zo gek is, echter mannen zijn elastiekjes, ik heb het al vaker gezegd, men komt altijd weer terug. Alleen is het jammer voor de andere kant dat nu mijn geduld opgeraakt is, ik ga dan dwars doen, geef geen antwoord meer op mailtjes (neem de telefoon niet op indien men het in zijn hoofd krijgt om te bellen én laat niets maar dan ook niets meer van me horen). Ik weet dat dat niet goed is, maar wie niet horen wil (ik heb de andere kant vaak genoeg gewaarschuwd), moet maar eens voelen.
Gelukkig dan maar weer dat er op het internet ook nog een plekje te vinden is met – zo te zien serieuze – reacties, die me doen verbazen, ik wist niet dat dát ook kon 😳 .
Afijn, geen hand vol, maar een land vol (zo te lezen krijg ik het nog druk de aankomende weken/maanden)… En ik merk ook dat ik dat uitstraal, vanmorgen ging in een bijna lege trein een heer tegenover me zitten (ik geef niet zo om uiterlijk, maar deze was werkelijk niet om aan te zien), die wanhopige pogingen deed om contact te maken, wat dan weer grappig was dat juist áchter die heer een leuke meneer zat waarmee ik het leuke spelletje kon doen: kijkt ze nu wel of kijkt ze nu niet 
. Kortom ik heb me weer prima vermaakt deze morgen in de trein en verder door wat leuke mailtjes die ik her en der verspreid mocht ontvangen van ene WAUW (een trouw lezertje weet wie ik nu bedoel) 😛
4 commentaar
…….’k lees het al weer:-), geen minuut rust meer
ik krijg nog medelij met al die geraniums 😉
Lees ik tussen het fabriceren van nieuwe testmalletjes voor eveneens nieuwe krakende produkten even je site, ben je deels kortafferig. Ik zou het zowaar bijna op mezelf gaan betrekken. Maar gelukkig heb je tot nu toe altijd veel begrip gehad voor de druktes die een fabrikant van redelijk onbenullige genotsmiddeltjes zo mee kan maken.
@hij die nooit kon: je w??t nu toch onderhand heus wel dat bij jou mijn geduld ??uwig is:-? (kwijl, kwijl), wanneer k?nnen we? 🙂 Misschien kunnen we dan op de bankdate ook fijn kletsen over de grootte en de knapperigheid van enige genotsmiddeltjes die bij mij de deur niet meer inkomen sinds ik mij kan verschuilen achter een lantaarnpaal (na de nodige Kanonnen is dat verschijnsel overigens iets minder geworden