In dit logje schreef ik over mijn oude vriend van Lesbos die ik, ik denk zo rond 2012 in Petra had ontmoet op ons zo geliefde Lesbos, hij was niet zo goed met laptops, smartfoons e.d. en ik heb hem daarmee regelmatig geholpen. inmiddels zijn we 7 jaar verder en werd hij steeds krakkemikkiger hij mankeerde van alles kwam in een scootmobiel terecht en heeft diverse malen in het ziekenhuis gelegen. In 2020 had ik het plan opgevat om hem in Londen te gaan bezoeken, hij zelf was niet meer zo mobiel, maar hij had zijn nicht ingeschakeld om samen met mij door Londen te gaan struinen. Dat zoú begin maart plaatsvinden, maar we weten allemaal wat er toen is gebeurd, Corona kwam om de hoek kijken en gezien zijn fragiele gezondheid -en het feit dat je ik bang was voor zijn gezondheid- heeft me toen doen besluiten om niet te gaan.
De jaren daarna heb ik hem diverse malen natuurlijk op Lesbos ontmoet, ik heb hem zelfs een keer meegenomen met de auto naar de andere kant van het eiland, hij kwam er al jaren, eerst met zijn “dear wife” maar die was al op vrij jonge leeftijd overleden, na zijn hersenbloeding kon hij daar uitermate verdrietig van worden als we het daar over hadden. Hij was op de hoogte wat ik -al bijna 40 jaar geleden- ook had meegemaakt. De laatste paar jaren zijn we regelmatig uit eten geweest in Stipsi, een bergdorp op Lesbos, met een heel leuke kleine taverna op een pleintje, de arme man kon nog net lopend de stoel halen, ook dat probleem werd steeds erger. Helaas kreeg ik begin van dit jaar het treurige bericht dat hij in zijn slaap was overleden. Aankomende vakantie zal wel vreemd aanvoelen zonder hem, maar het was al wel een beetje te verwachten omdat zijn gezondheid steeds verder achteruit ging. Ik had altijd wel bewondering dat hij het toch elk jaar weer aandurfde om 3 keer peer jaar met veel spul en moeite naar Lesbos toe te komen.